1962-1963

Trzeci sezon Herrery w Interze i coraz głośniej mówi się o tytule. Oczekiwania wobec drużyny są coraz większe, nadszedł bowiem już czas kiedy praca powinna przynieść pierwsze efekty, ale rywale nie śpią. Nie był to łatwy sezon, ale zakończony upragnionym sukcesem. Inter zdobył kolejne Mistrzostwo Włoch, pierwsze za kadencji Helenio Herrery. W zespole dobrze radzi sobie Burgnich, do klubu dołączył wypatrzony w Brazylii Jair. Jest także Sandrino Mazzola, który nie gra w każdym meczu, często wchodzi z ławki, często jest to również efektem nacisków ze strony Morattiego, który bardzo lubił młodego Mazzolę, który później odwdzięczał się ważnymi trafieniami jak np. w Derby czy w spotkaniu z Juventusem w Turynie, gdzie jego gol zapewnił Interowi zwycięstwo, które w pewnym stopniu przypieczętowało Scudetto dla Interu bo od tej pory rywale nie mieli matematycznych szans doścignąć Interu.

W ciągu tego sezonu nie było jednak cały czas tak kolorowo. Tak jak zostało wspomniane, był to trudny sezon. Po porażce z Atalantą na wyjeździe Moratti wpadł w szał. Przyszedł na trening i wypalił, że trzech graczy (Buffon, Zaglio i Di Giacomo) powinno powędrować na ławkę a w ich miejsce powinni się pojawić inni. Tydzień później Inter rozgromił Genoę 6-0.