19 Esteban Cambiasso

Gdy w 2006 roku do Interu przybył Patrick Vieira wydawało się, że to kapitan reprezentacji Francji stanie się najwartościowszym środkowym pomocnikiem zespołu. Popularny Pat, który właśnie opuścił zdegradowany do Serie B Juventus trafił jednak na najlepszy okres w piłkarskiej karierze Estebana Cambiasso.

Dziś nikt inny tylko El Chuchu ma niepodważalną pozycję w naszpikowanej gwiazdami kadrze Interu.
Były pomocnik Realu Madryt pojawił się w Mediolanie w lipcu 2004 roku. Działacze „Królewskich” postanowili nie przedłużać kontraktu z młodym pomocnikiem. W madryckim klubie prowadzono wówczas „galaktyczną” politykę dotyczącą transferów. Miejsca dla Argentyńczyka zabrakło. Do dziś tak łatwe pozbycie się Cambiasso i Makelele uważane jest za tragiczną pomyłkę.

Esteban w nowym zespole znalazł uznanie trenera Roberto Manciniego. Włoch, który także dopiero, co podpisał kontrakt z Interem zaufał blondowłosemu pomocnikowi. Cambiasso odwdzięczył mu się w najlepszy, możliwy sposób- świetną grą. Obaj panowie w pierwszym sezonie współpracy nie cieszyli się wprawdzie z tak utęsknionego w Mediolanie scudetto, zdobyli jednak pierwsze od 1998 roku trofeum- Puchar Włoch. Tamten sukces wróżył, że po latach bez upragnionych tryumfów w lidze nadejdą w końcu „tłuste lata” dla niebiesko-czarnych.

Kolejny sezon Cambiasso rozpoczął od wiktorii w Superpucharze Włoch. Inter po golu zdobytym przez Juana Sebastiana Verona wygrał z Juventusem Turyn 1:0 W lidze jednak znów nie udało się zdetronizować odwiecznych rywali: Juve i Milanu. Jednakże w wyniku afery calciopoli, w której wyżej wymienione zespoły dopuściły się niewyobrażalnych nadużyć Inter został przesunięty na pierwsze miejsce w tabeli. Juventus, który najbardziej pohańbił włoski futbol został zdegradowany do serie B, natomiast Milanowi zostały odjęte punkty od całosezonowego dorobku. Działacze Interu choć nie do końca usatysfakcjonowani zdobyciem scudetto przy zielonym stoliku, mogli w swojej klubowej gablocie umieścić puchar za 14 mistrzostwo. W całkowicie sportowej walce my kibice Interu mogliśmy natomiast cieszyć się z kolejnego tryumfu w Pucharze Włoch. W tych sukcesach niewymierny wkład miał Cambiasso, który stał się dla Interu tak ważnym graczem jak dla Milanu Andrea Pirlo.

W poprzednich dwóch sezonach na boiskach Serie A, królowała tylko jedna drużyna - mediolańscy nerrazzurri. Drużyna prowadzona przez Manciniego zdobyła dwa razy z rzędu mistrzostwo Włoch. Okres ten to pasmo tryumfów drużyny ze stolicy Lombardii, oprócz wymiernych sukcesów w postaci tytułów, Inter pobił kilka rekordów. Najbardziej spektakularnym było wygranie 17 meczów z rzędu w Serie A. We wszystkich wspomnianych osiągnięciach swoją role doskonale wypełnił Cambiasso, który swa piękną grą zwrócił na siebie uwagę takich klubów jak Manchester United czy Arsenal Londyn. Na szczęście boss Interu Massimo Moratti nie myśli o pozbyciu się argentyńskiego pomocnika.
Cambiasso stał się także ważnym ogniwem w reprezentacji Argentyny. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w 2006 roku, gdzie strzelił fantastycznego gola w meczu z Serbią, wygranym przez jego zespół aż 6:1. Wówczas reprezentanci Albicelestes wymienili ze sobą w tej akcji aż 24 podania. Z reprezentacją Argentyny zdobył także srebrny medal Copa America 2004.

Jego mocną stroną są strzały z dystansu, znakomicie wywiązuje się z zadań defensywnych postawionych mu przez trenera. Przez lata spędzone w Interze wiele razy wystwiany był z konieczności na środku obrony i radził sobie tam całkiem dobrze. Potrafi także rozpocząć ataki na bramkę rywala, jak również takie ataki wykończyć. Cambiasso to zawodnik kompletny.

W sezonie 2009-2010 był jednym z kluczowych zawodników, którzy zapewnili Interowi potrójną koronę. Jedną z najważniejszych jego bramek było trafienie na 2-1 dla Interu w 1/8 finału przeciwko Chelsea na Giuseppe Meazza.

Pod nieobecność Javiera Zanettiego, wielokrotnie przejmował opaskę kapitańską. Znany był jako dobry duch zespołu, otwarty dla innych zawodników, zwłaszcza młodych graczy wchodzących do zespołu, których doświadczony Argentyńczyk otaczał opieką i udzielał wielu cennych rad.

W Interze razem z Javierem Zanetti, Walterem Samuelem i Diego Milito tworzył nieformalny "klan Senatorów", argentyńskich zawodników z wysokim stażem, mających wiele do powiedzenia w szatni Nerazzurrich.

Prywatnie Cambiasso jest fanem koszykówki, ojcem córki Victorii i syna Dante, lecz dzieci pochodzą z dwóch różnych małżeństw. Opróćz obywatelstwa argentyńskiego, posiada również włoski paszport, ponieważ jego przodkowie pochodzą z Włoch.

Popularny Cuchu ponadto razem z Javierem Zanettim prowadzi restaurację w Mediolanie - Botinero oraz fundację pomagającą trenerom szkolącym dzieci - Leoni di Potrero.

17 marca 2014 roku klub poinformował, że nie przedstawił zawodnikowi propozycji nowego kontraktu z powodu strategii odmładzania składu, dlatego Cambiasso po 10 latach gry dla Interu, wraz z wygaśnięciem swojego kontraktu odszedł z Interu Mediolan podobnie jak Diego Milito, Walter Samuel, Javier Zanetti oraz Luca Castelazzi, którzy zakończyli karierę.

Odsedł z Interu mając na koncie takie sukcesy jak:

- 4 Puchary Włoch;
- 4 Superpuchary Włoch;
- 5 Mistrzostw Włoch;
- 1 Champions League;
- 1 Klubowe Mistrzostwo Świata