StramaInter 2013-2014

Zbliża się koniec sezonu, wraz z którym rozpocznie się tak zwany okres "ogórkowy", kiedy media dzień w dzień spekulować będą o kolejnych piłkarzach, którzy być może dołączą do Interu lub z niego odejdą, a że w Interze zanoszą się tego lata spore zmiany, będzie o czym pisać. Jak może wyglądać drużyna Stramaccioniego w sezonie 2013-2014?

Stramacccioni i kontynuacja

Stramaccioniego? Tak. Wiele osób może poczuć się rozczarowanych, ale jak zapowiada Prezydent Moratti, Andrea Stramaccioni pozostanie w klubie na kolejny rok, by kontynuować "projekt dla przyszłości". Oczywiście słów Prezydenta nie należy brać za pewnik, ale biorąc pod uwagę brak dostępnych na rynku trenerów gwarantujących sukces oraz ... ograniczone możliwości w kwestii sfinansowania takiego przedsięwzięcia (pensja trenera, jego nowa wizja oznaczająca transfery do niej dopasowane, pozbycie się niepasujących do projektu zawodników) można przyjąć, że tym razem Moratti nie żartuje i naprawdę zamierza pozostawić Inter w rękach młodego Rzymianina. Odwieść od tej decyzji mogłaby go chyba tylko deklaracja ze strony Jose Mourinho, że pragnie on powrócić do Mediolanu, choćby za 1/3 wynagrodzenia które pobiera w Realu. PSTRYK! Obudźmy się.

Oczywiście Inter to klub specyficzny i scenariusz może okazać się zupełnie inny. Przyjmijmy jednak, że Stramaccioni zostanie, więc jego przeciwnicy powinni powoli oswajać się z tą myślą. Co trzyma Morattiego w wierze, że ze Stramaccionim może się udać? Zapewne zwycięstwa nad Milanem, Juventusem i Napoli pozwalają wierzyć Morattiemu w potencjał tego szkoleniowca, któremu szyki pokrzyżowały liczne kontuzje najważniejszych zawodników. Kontuzje w Interze to zresztą osobny temat, ponieważ jest to sytuacja nienormalna, ich nasilenie zmusza do zadania trudnych pytań i wyciągnięcia konsekwencji wobec osób, które za to odpowiadają. Co do tego chyba wszyscy są zgodni, mnie jednak  trudno ocenić, kto za to odpowiada, ponieważ nie znam się na medycynie sportowej, a w na boiskach treningowych Appiano Gentile mnie jeszcze nie widziano. Wobec tego nie pokuszę się o wskazywanie palcem winnych, ponieważ  krytyka ta nie byłaby poparta dowodami i mogłaby być nieuzasadniona.

Kolejny sezon ze Stramaccionim. W porządku, ale liczę że Massimo Moratti nie wychodzi z takiego założenia jak publiczność w jednym z "suchych" kawałów o pewnej słabej piosenkarce. Owa piosenkarka właśnie skończyła występ, ale publiczność prosi o bis. No to śpiewa. Publiczność domaga się kolejnego razu. Śpiewa po raz drugi, trzeci, czwarty. Zmęczona mówi w końcu: - kochani, bardzo wam dziękuję ale ja już nie mam siły śpiewać!, na co publika jak jeden mąż: - Śpiewaj aż się nauczysz!!!

Kibicuję Interowi od dobrych kilkunastu lat. Jak na szybko policzyłem, Stramaccioni jest szesnastym trenerem Interu "za mojej kadencji", więc śmiało mogę powiedzieć, że trochę już tych trenerów Interu przeżyłem i mogłem wyrobić sobie zdanie na ich temat. Żyłem tym na codzień i opisywałem to na łamach tego serwisu. Zawsze wiedziałem, co myślę o Jose Mourinho, jak również Claudio Ranierim czy Marcelo Lippim. Kiedy sezon się kończył, zazwyczaj bez zastanowienia mogłem ocenić czy chcę danego szkoleniowca widzieć w klubie na kolejny rok, czy nie. W przypadku Stramaccioniego mam pewien dylemat. Ranieri? Z nim daleko nie zajdziemy - mówiłem od razu. Tak ze Stramaccionim mam problem, bo wykluczyć tego, że jego Inter "wypali" nie jestem w stanie.

Głównym problemem trenera Interu jest moim zdaniem brak konsekwencji i autentycznej pewności siebie oraz swoich decyzji. Nie pamiętam sezonu, w którym Inter grał w aż tak wielu ustawieniach. To oczywiste, że wobec różnych sytuacji na boisku, w czasie meczu trenerzy korygują ustawienie tak, by w możliwie najlepszy sposób zniwelować atuty rywali i uwypuklić własne. Stramaccioni swoimi decyzjami sugeruje, że nie do końca panuje nad tym co się dzieje. Mam wrażenie, że również zawodnicy są zdezorientowani. Przed kamerami trener stara się wypaść na pewnego siebie człowieka, jednak w moim subiektywnym odczuciu jest to mimo wszystko gra pozorów. Pewność siebie zawsze musi być czymś poparta, nie wynika sama z siebie.

Reasumując, czy na miejscu Massimo Morattiego zwolniłbym Stramaccioniego? Nie wiem, prawdopodobnie tak, ale tylko pod warunkiem, że w zanadrzu miałbym trenera którego osobowość i warsztat, gwarantowałyby osiągnięcie konkretnych celów. Obecnie nie widzę ludzi, którzy mogliby to zagwarantować, będąc jednocześnie w zasięgu Interu. Dobrzy trenerzy nie siedzą na bezrobociu. Aby znaleźć dobrego trenera, należy mieć także szczęście. Przykład Claudio Ranierego, który przecież doświadczenie ma ogromne, pokazuje że nie zawsze to doświadczenie gwarantuje wyniki, a jeśli sięgniemy głębiej w historię Interu, zobaczymy że Interowi na dobre wychodziło nie ciągłe zwalnianie kolejnych trenerów (a pracowały legendy jak chociażby Lippi), a stabilizacja.

Jeżeli Massimo Moratti pragnie coś zmienić, powinien najpierw przyjrzeć się pracy swoich najbliższych podwładnych, a zwłaszcza tych którzy odpowiadają za transfery i podpisywane kontrakty.

Kto może przyjść, kto odejdzie?

Inter już w tym momencie "zaklepanych" ma kilku nowych zawodników, których przyjście latem do zespołu jest praktycznie pewne (Campagnaro, Andreolli, Laxalt). Wszyscy ci zawodnicy zasilą Inter na zasadzie wolnego transferu. Są też nazwiska graczy, których przejście jest bardzo prawdopodobne (Botta, Icardi) oraz tacy, którzy wymieniani są pośród kandydatów do gry w Interze. Nazwisk jest wiele, a przykład transferu Mateo Kovacića pokazuje, że transfery często dzielą się na te medialne (przeprowadzane przez dziennikarzy) oraz realne (przeprowadzane przez klub). Włoskim dziennikarzom oczywiście często udaje "trafić" i przymierzany od miesięcy zawodnik, ostatecznie trafia w typowaną lokalizację. Tak było w przypadku Rodrigo Palacio, którego transfer do Interu "trwał" przez niecałe dwa sezony. Podobny los spotkać ma  27 letniego  pomocnika Anderlechtu Bruksela - Lucasa Biglię, którego Inter obserwuje od dłuższego czasu.

Zmiany przed sezonem 2013-2014 polegać będą na kontynuacji redukcji wynagrodzeń oraz pozyskiwaniu zawodników stosunkowo młodych i co ważne...tanich. Kluczowe będą transakcje bezgotówkowe oraz wymiany. Jak widać na poniżej załączonej liście, są to przede wszystkim zawodnicy poniżej 25 roku życia, którzy szczyt swojej kariery prawdopodobnie mają jeszcze przed sobą. Wyjątkiem jest Campagnaro, który ma obecnie 32 lata, ale Inter pozyska tego zawodnika za darmo, więc w tym przypadku nie powinno to stanowić większego problemu.

Po sezonie z klubu prawdopodobnie odejdzie: Walter Samuel, Dejan Stanković, Antonio Cassano, Luca Castellazzi, Matias Silvestre, Walter Gargano, Gaby Mudingayi, Tommaso Rocchi, Jonathan + kilku młodszych zawodników, którzy mogą zostać wypożyczeni do mniejszych klubów. Losy Diego Milito mogą potoczyć się różnie, ponieważ transfer komplikuje jego poważna kontuzja. Milito jeśli zostanie, to na warunkach Interu, które oznaczać będą znaczną obniżkę pensji. W przypadku dobrych ofert, nie wykluczone jest również odejście takich zawodników jak Alvarez, Pereira oraz Guarin.

Wzmocnienia Interu dotyczyć będą praktycznie każdej formacji począwszy od obrony po atak, gdzie braki w obliczu kontuzji są najbardziej odczuwalne. Najważniejsze wydaje się jednak sprowadzenie środkowych obrońców, prawego obrońcy, środkowego rozgrywającego (w tej roli obecnie gra Kovacić, któremu mogłyby zostać przydzielonych więcej zadań w ofensywie) oraz napastników.

Jeżeli kupujesz zawodników Chievo, Cagliari czy Bologny, musisz mieć świadomość, że możesz zacząć grać jak Chievo, Cagliari czy Bologna. Mówiąc krótko, kupując przeciętnych piłkarzy, nie oczekuj ponadprzeciętnych wyników. Nerazzurrich nie stać na wyciąganie dowolnych gwiazd z topowych zespołów Premier League, La Liga czy Bundesligi, ale nie powinien zapominać, że bez jakości, nie będzie wyników na miarę prestiżu i ambicji klubu. Jakość kosztuje, czego przykładem jest transfer Mateo Kovacića. W przypadku tego gracza, każdy jego kontakt z piłką znamionuje jego ponadprzeciętne umiejętności i potencjał, mimo iż ma dopiero 19 lat. Ta jakość kosztowała Inter 15 milionów euro. Za kilka lat ten piłkarz może być wart 3 razy tyle i nie oznacza to, że Inter powinien się wówczas go wymienić za worek pieniędzy. Oznaczać to będzie że w środku pomocy Inter ma zawodnika, który godny jest gry w Interze i walki o najwyższe cele - bo do takich celów Inter został stworzony.

Zawodnicy łączeni z Interem:

Hugo Campagnaro (Włochy)
32 lata, obrońca Napoli
kwota transferu: za darmo
pozycja: środek obrony, z konieczności zagra również na prawej obronie

Marco Andreolli (Włochy)
26 lat, obrońca Chievo
kwota transferu: za darmo
pozycja: środek obrony

Ruben Botta (Argentyna/Włochy)
23 lata, pomocnik Tigre
kwota transferu: b/d
pozycja: ofensywny pomocnik, lewy skrzydłowy, cofnięty napastnik

Diego Laxalt (Urugwaj/Włochy)
20 lat, pomocnik Defensor Sporting Club
kwota transferu: za darmo
pozycja: lewy napastnik/skrzydłowy, środkowy pomocnik, ofensywny pomocnik

Mauro Icardi (Argentyna/Włochy)
20 lat, napastnik Sampdoria
kwota transferu: ok 10 mln euro
pozycja: środkowy napastnik

Šime Vrsaljko (Chorwacja)
21 lat, obrońca Dinamo Zagrzeb
kwota transferu: ok 4-5 mln. euro
pozycja: prawy obrońca , z konieczności zagra w środku i  na lewej stronie

Radja Nainggolan (Belgia/Indonezja)
24 lata, pomocnik Cagliari
kwota transferu: b/d
pozycja: środkowy pomocnik

Panagiotis Kone (Grecja)
25 lat, pomocnik Bologna
kwota transferu: 2 mln
pozycja: ofensywny pomocnik, cofnięty napastnik, prawy skrzydłowy

Lucas Biglia (Argentyna/Włochy)
27 lat, pomocnik Anderlecht Bruksela
kwota transferu: 5-7 mln. euro
pozycja: środkowy pomocnik, defensywny pomocnik

Marzenia i inwestycje

Alexis Sanchez
Geoffrey Kondogbia
Aleksandar Dragovic
Martin Montoya
Fernando
Aaron Lennon
Victor Ibarbo
Alejandro Gomez
Ezequiel Lavezzi

Nowy Inter 4-3-3 według La Gazzetta dello Sport:

Źródło: inf.własna / lgds