COU-riozalna pomyłka!

Wielu decyzji zarządu Interu nie potrafiłem pojąć, było mnóstwo wpadek personalnych: przepłaconymi transferami można by obdzielić pół Europy, jednak trafiały nam się też prawdziwe perły.

Nie będę tu wymieniał wszystkich, ale mieliśmy „w rękach” Ronaldo czy Zlatana Ibrahimovicia, to zawodnicy, którzy w każdym miejscu potrafili robić różnicę, jak zwykło się mówić. Dla mnie byli promykiem nadziei na lepsze jutro Interu, jutro okraszone sukcesami rzecz jasna. Iskierki z błyskiem, nietuzinkowe postacie, z unikalnymi umiejętnościami, wokół których należy budować drużynę.

Jeżeli masz u siebie „Messiego”, to robisz wszystko aby go zatrzymać! Od dawna nie mieliśmy nikogo takiego, bo nawet za czasów Tripletty, Jose Mourinho zbudował świetny team, ale bez wirtuozów, no może poza Wesleyem Sneijderem, ale nie uważam go za zawodnika, którego można równać z najlepszymi (… najlepsi nie grają w Galatasaray).

Aż w końcu pojawił się na Giuseppe Meazza taki gość. Chudy, filigranowy, nieopierzony, ale z błyskiem – „żywe srebro”, choć bardziej pasuje do niego określenie: złoto. Philippe Coutinho, o nim myślę i łzy cisną się do oczu, że po raz kolejny ktoś nie widzi tego, co widzą wszyscy (może tylko ja). Przecież to jest materiał na przyszłą gwiazdę piłki nożnej! Potrafił pięknie błyszczeć u nas, w okresie przygotowawczym przed obecnym sezonem był najlepszym z Nerazzurrich. Ma lekkość, zwinność i bajeczną technikę, jasne – trzeba mu poświęcić sporo czasu, musi jeszcze dojrzeć, ale łatwość z jaką mijał kolejnych rywali, dostaje niewielu.

Zaliczał sporo strat, czasami zachowywał się jak jeździec bez głowy, wdawał się w niepotrzebne dryblingi, ale ludzie, on ma dopiero 20 lat! Jak wyglądały początki Cristiano Ronaldo w Manchesterze United? Grał sam, pod siebie, aż w końcu – pod okiem Alexa Fergusona – dojrzał, zaczął dostrzegać lepiej ustawionych partnerów, a teraz jest w dwójce najlepszych piłkarzy na świecie. Jasne, żebyście dobrze mnie zrozumieli, nie uważam, że Cou będzie drugim CR, ale ma wszystko żeby zrobić wielką karierę. Jest skromny, wie, że czeka go jeszcze wiele nauki, ale cały czas robi postępy.

Wypożyczenie do Espanyolu dało mu bardzo dużo, co zresztą sam podkreślał, zdecydowanie się poprawił, nauczył się wykorzystywać swoje atuty, poczynił spory progres… którego nie dostrzegli włodarze Interu.

Szok! Niedowierzanie! Przecieranie oczu ze zdumienia, to wszystko mi towarzyszyło, gdy dowiedziałem się, że Coutinho przechodzi do FC Liverpoolu. To był dla mnie cios, wiem, jedni zawodnicy przychodzą, inni odchodzą i tak się to kręci od lat w każdym zespole. Jednak dla mnie Brazylijczyk był polisą na lepsze czasy Interu w przyszłości. Naszą „10”, „trequartistą”. Idealnym kandydatem.

Jest „dziesiątką” Brendana Rogersa. Irlandczyk odważnie na niego postawił, powierzył numer 10 na koszulce, ale najpierw zapłacił Interowi 8.5 miliona za transfer. Teraz może zacierać ręce, bo wydana kwota już zaczęła się zwracać. Coutinho, który jak można było sądzić jest zbyt delikatny do Premier League, zadziwia szybkością, zwrotnością i sprytem, dzięki czemu udaje mu się przechytrzać rosłych i silnych obrońców.

W debiucie zaliczył tylko 13 minut wchodząc z ławki, ale już w następnym spotkaniu wyszedł w podstawowym składzie i gra tak nieprzerwanie od dziewięciu meczów. W tym czasie dwukrotnie trafiał do siatki i pięć razy asystował przy golach innych. Jak na 9 spotkań, to świetny wynik.

Pod okiem Rogersa Coutinho już zdążył się rozwinąć, a przecież od niedawna mieszka w mieście Beatlesów. Już jest dobrze, a w następnym sezonie powinno być jeszcze lepiej. Z pewnością na Anfield dopilnują żeby Brazylijczyk pojawiał się regularnie na siłowni, jadł spore obiady, ale nie zapominając przy tym o dalszym szlifowaniu techniki.

Jestem bardzo ciekawy jak to dalej się potoczy, choć przyznaję, że mam trochę mętlik w głowie. Z jednej strony chciałbym żeby się ziściło moje proroctwo i Coutinho niedługo rozbłyśnie pełnym blaskiem, z drugiej, sam nie wiem. Jeżeli tak się stanie, to jeszcze bardziej będzie mi szkoda, że wypuściliśmy  z rąk takiego piłkarza.

Kompletnie tego nie rozumiem, jeszcze żeby Coutinho był jak Patrick Vieira, którego Milan za bezcen oddał do Arsenalu i tam Francuz wyrósł na jednego z najlepszych (najlepszego?) zawodników na swojej pozycji. Tylko, że Milan sprzedał Vieirę, bo ten sprowadzał na złą drogę George’a Weah. Decyzji o sprzedaży Cou nic nie tłumaczy.

Marcin Dobski

Źródło: inf.własna