Kluczowy aspekt - motywacja

W sporcie motywacja jest decydującym warunkiem odniesienia sukcesu, jeżeli pozostałe argumenty są na podobnym poziomie. Wiedzą o tym niemal wszyscy, jednak nie wszystkim dane jest objęcie piedestału mistrzowskiego. Funkcjonuje w opinii publicznej wiele stwierdzeń wyliczających atrybuty świetnego trenera. Należą do nich dyscyplina taktyczna, strategiczny, czy wręcz do bólu analityczny umysł, umiejętność podejmowania decyzji, reakcji na zmieniającą się sytuację, empatii w obcowaniu z drużyną, budowy własnego autorytetu i utrzymywania odpowiednich relacji z otoczeniem, a także umiejętność motywacji, którą bezsprzecznie uznaję za najważniejszą. Natomiast w sytuacji, gdy argumenty piłkarskie nawet odstają od potentatów motywacja to jedyna rzecz, który można przeciwstawić potentatom.

Obecny sezon Interu ewidentnie to pokazuje. Kryzys zaczął się od… zwycięstwa z Juventusem na wyjeździe. Zmotywowany Inter zagrał z zębem i hartem, odnosząc wspaniałe zwycięstwo. Podobnie rzecz się miała w rewanżowym spotkaniu z Tottenhamem.. Dlaczego „niemożliwe” osiągnąć można łatwiej niż sprostać zadaniom typu zwycięstwo na Giusseppe Meazza z Bologną?

- Pierwszy mecz przegraliśmy 1-4 i dziś wielu moich piłkarzy nie wierzy w awans. Wieczorem porozmawiamy o tym ze sobą, jutro już wszyscy będziemy wierzyć w nasze zwycięstwo, a pojutrze wszyscy będziemy tego absolutnie pewni.

Powyższa wypowiedź Jose Mourinho oddaje sedno zagadnienia jaką jest motywacja. Jednym zdaniem odmienił on światopogląd 99% swojej drużyny i tak naprawdę owego "jutro" wcale jakichkolwiek rozmów nie musiał podejmować..

Szukanie pobudek, motywów, instrumentów decydujących o takim a nie innym działaniu sprowadza się do dwóch kluczowych pytań. Oto one w rozbudowanej interpretacji:

Dlaczego mam to zrobić?
Najprostszym sposobem przekucia tego pytania w motywacyjny impuls jest rozważenie kwestii: co mam do stracenia? Ta forma pozwala nie tylko zdać sobie sprawę z wagi sytuacji, ale jednocześnie pozwala zdjąć jakakolwiek presję. W chwili obecnej jestem tu i teraz. Przegrałem wysoko pierwszy mecz, nie mam pracy, piękna dziewczyna z sąsiedztwa nie zwraca na mnie uwagi. Osiągnąłem poziom zero, poniżej którego już zejść nie mogę. Blamaż, apatia czy obojętność- już są moim światem. Nic nie stoi na przeszkodzie by spróbować coś zmienić, ponieważ nawet jeśli nie zmienię nic, podjęcie próby zmiany zbyt wiele szkody mi już nie przyniesie. Nie raz historia znała przypadki, kiedy najgroźniejsi i najniebezpieczniejsi dla monumentalnych potęg byli ludzie, którzy nie mieli nic do stracenia.. Tę formę motywacji warunkują przede wszystkim konieczność oswojenia się z zaistniałą rzeczywistością i wywołanie impulsu do podjęcia działań. "Dlaczego?" jednak do spektakularnego sukcesu nie wystarczy, ponieważ brak możliwości pogorszenia swojej sytuacji to argument dla mniej odważnych i mniej ambitnych.

Co mieliśmy do stracenia w tym sezonie? Puchary!! Sprawa, która dla każdego kibica wydaje się oczywista. O wielu piłkarzach Interu możemy powiedzieć, że to starzy mistrzowie.. Problem polega na tym, że nie każdy stary mistrz musi być nasycony…

Pora więc na drugie pytanie:

W jakim celu?
Oto narzędzie, które dobrane wspólnie z tym powyżej, jednakże w odpowiednich proporcjach jest jawnym i nieograniczonym bodźcem do heroicznych czynów. Jawnym, ponieważ uzmysławia nam cel, a ściślej- urzeczywistnia go. Pewnym kwestiom nadaje wymiar namacalny, realny i osiągalny w sensie ogólnym, mówiąc: to jest możliwe!! Ważne, żeby właśnie tak to brzmiało. Należy odrzucić wszelkie "chyba i przecież, w sumie i być może". To jest możliwe. Koniec.

Nieograniczenie narzędzia "w jakim celu?" sprowadza się do uniwersalności sposobu jego osiągnięcia, ale w sensie już indywidualnym. Każdy inaczej wyobrazi sobie jak dojdzie do realizacji celu, jak on będzie smakował, co poczuje, gdy już go osiągnie. Nie należy mówić piłkarzom: jak wygracie awans, to poczujecie się jak mistrzowie. Wystarczy, im powiedzieć: awans jest realny. Minuta milczenia po tych słowach pobudzi wyobraźnię każdego z osobna, jak i całej drużyny. Nasze umysły łatwiej tworzą wizję sukcesu niż godzą się ze stanem obecnym. Stąd też istotne jest użycie narzędzia "dlaczego?", po to by przejść do narzędzia "w jakim celu". Uniwersalizm i nieograniczoność prowadzą z kolei do konsolidacji wokół celu. Strategia, plany działań, taktyk to już bułka z masłem..

Czy w szatni Stramaccioni przedstawił jakiś cel piłkarzom? W tym sezonie z pewnością w dwóch meczach zagrali o 2 konkretne cele - pokonanie odwiecznego rywala Juventusu i awans w dwumeczu z Hotspurs mimo wysokiej porażki w pierwszym meczu. Ciągłe rotacje ustawień sprawiają, że cel na sezon (wywalczenie miejsca w Lidze Mistrzów) rozpłynął się gdzieś w międzyczasie. To powoduje, że wiele meczów jest bez znaczenia w umyśle piłkarzy. Można mówić o ambicji, charakterze, kontuzjach, ale moim zdaniem u podstaw żenujących niekiedy wyników leży właśnie brak dalszego planu, wizji czy celu..

Pozostaje nam wierzyć, że następny sezon przyniesie jasno ukierunkowany cel i wiarę w Scudetto.. Pytanie, czy będziemy do tego gotowi i kto te cele uzmysłowi i zakorzeni w woli zwycięstwa?

Sebastian Miakinik

Źródło: inf.własna