Czekam na dobry mecz

Okres przedsezonowych przygotowań rządzi się swoimi prawami. Wymaga on zorientowania się trenera (zwłaszcza nowego) na aspekty taktyczne oraz poznawcze w odniesieniu do poszczególnych zawodników. Można powiedzieć, że w jego czasie trener nie może ustawać w poznawaniu, aż do chwili, kiedy wróci do miejsca z którego zaczynał i… pozna je na nowo. Jedynym ograniczeniem tej podróży jest uciekający czas.

Sparingowe żniwo naszych rywali nie napawa optymizmem, szczególnie, że rozpoczęcie sezonu zbliża się szybkimi krokami. Porażki z Chelsea (0-2) i Valencią (0-4) nie wywołują może znaczącego oburzenia u kibiców i dziennikarzy, ale należy mimo wszystko poświęcić im trochę uwagi.

Pierwszym wnioskiem jaki nasuwa mi się po tych spotkaniach to problem z w grze defensywnej. Tracimy bramkę w meczu z rywalami z Hamburga (1-1), do goli wbitych przez Chelsea można podejść jak do wypadku przy pracy, natomiast od Valencii dostajemy tęgą lekcję gry ofensywnej. Przed pierwszą kolejką Serie A możemy więc śmiało odczuwać lekki dyskomfort, bo przecież wszystkie te zespoły są w fazie przygotowań.

Drugi wniosek to problemy w grze ofensywnej. Znakiem firmowym nowego Interu miały być akcje oskrzydlające oraz motoryka i zaangażowanie całego zespołu. Tymczasem dają się zauważyć okresy dłuższego przestoju (tak bardzo charakterystyczne dla minionego sezonu) oraz pewna nieporadność. Jako jeden z nielicznych na poważnie i z prawdziwą furią podchodzę do napastnika, która potrafi w jednym meczu zmarnować dwie jedenastki.. Dodam, że ranga meczu w takim wypadku niewiele zmienia. Żartem bowiem mógł być dla mnie tylko miniony sezon.

Kolejne przemyślenie związane z ostatnimi spotkaniami to Samir Handanović. Nasz bramkarz imponuje formą i z pewnością należy stwierdzić, że będzie on najmocniejszym punktem drużyny. Jedyna obawa jaką żywię dotyczy wpływu na jego psychikę gry defensywnej zespołu. Walter Mazzari musi zespolić jego grę z naszymi obrońcami, tak by to gra bramkarza wyznaczała standardy dla obrońców, a nie odwrotnie.

Podsumowując grę Interu można powiedzieć jasno, że nadal szukamy odpowiednich proporcji i zachowań. Jestem spokojny o wynik tych poszukiwań, niemniej jednak w sposób zdecydowany wolałbym uniknąć czterobramkowych blamaży. Niezależnie od formy, czasu i miejsca wymagam tego, by każdy piłkarz pamiętał, że współtworzy Inter Mediolan. A to musi zobowiązywać. Inwestycja w markę i ambicję zawsze się zwróci. Mity rodzą się z miejsca, w którym właśnie jesteśmy.

Jako kibic zdaję sobie sprawę, w którym miejscu jest moja drużyna. Jako kibic staram się ją wspierać i nie krytykować . Wyrażam swoje obawy, ale też jako kibic… czekam na dobry mecz.

Sebastian Miakinik

Źródło: inf.własna