Stadium of Cards: Wyprowadzka Milanu

To już w zasadzie pewne - Milan opuści Giuseppe Meazza i przeniesie się na nowy stadion. To wspaniała wiadomość dla kibiców Milanu. A dla kibiców Interu?

W czasach fascynacji Mirandą i Kondogbią mało kto dziś o tym pamięta, ale Erick Thohir przychodził do Interu po to żeby zbudować nowy stadion. I choć początkowo rzeczywiście intensywnie nad tym pracowano, z czasem nowy właściciel klubu zaczął skupiać się na innych celach, wspominając m.in. o potrzebie koordynacji projektu z miastem i Milanem.

Równie niechętnie do projektu nowego stadionu zabierał się rywal Nerazzurrich, ale ostatecznie, po sprzedaniu klubu azjatyckiemu inwestorowi, potwierdzono dziś, że AC Milan w 2018 roku opuści San Siro przenosząc się do wspaniałego, nowoczesnego obiektu, położonego w prestiżowej dzielnicy Mediolanu.

Na to czekał Thohir. Indonezyjczyk w ostatnich miesiącach udowodnił, że ze stylem polityki Massimo Morattiego łączy go raczej niewiele. Włoskiego dżentelmena zastąpił szczwany lis, którego pracownicy raczej bez większych skrupułów starali się realizować interesy klubu chociażby na rynku transferowym. Nie brakowało stawiania ultimatów, ciosów poniżej pasa, powoływania się na dawne długi wdzięczności czy przedmiotowego traktowania piłkarzy.

Decyzja AC Milanu o budowie własnego stadionu - być może nawet w najbardziej atrakcyjnej pod tym względem dzielnicy miasta - jest dla Thohira niczym wyczekiwany od dwóch lat as ze spokojnie rozgrywanej talii kart.

W tej sytuacji bowiem Inter już niebawem zostanie jedynym dzierżawcą San Siro. Tego wspaniałego, choć położonego w niezbyt atrakcyjnej dzielnicy i nieco już zabytkowego stadionu. San Siro to jednak San Siro. Za chwilę znów zawita tam przecież finał Pucharu Mistrzów. 

Póki stałym bywalcem Giuseppe Meazza był AC Milan, pole manewru było w tej materii niezwykle ograniczone. W sytuacji, gdy ruszą koparki pod placem budowy nowego, mogącego pomieścić 48 000 kibiców wspaniałego i nowoczesnego stadionu Rossonerich, okoliczności zmienią się jednak drastycznie.

Inter pozostanie jedyną nadzieją miasta.

Dość wspomnieć historie opustoszałych i trudnych w utrzymaniu stadionów Portugalii, Brazylii czy nawet Polski (tylko Stadion Narodowy jest w pełni lukratywnym projektem jaki został nam po Euro 2012), by wyobrazić sobie jak trudny i drogi w utrzymaniu może być stadion Giuseppe Meazza dla miasta Mediolan jeśli Inter poinformuje władze miasta, że on również planuje się wyprowadzić. Lokalny budżet temu nie podoła, nawet w stolicy Lombardii nie da się organizować tylu koncertów. 

Ile może kosztować San Siro? A gdyby tak symboliczne 1 euro? "Albo sprzedajecie nam stadion za centy, albo z kasy miasta dokładacie do niego 15 milionów rocznie" - mniej więcej tak mogłoby brzmieć ultimatum szefów Interu i nie byłoby w tym wiele przesady.

Erick Thohir czekał na tę chwilę, odkąd tylko postanowił odroczyć decyzję o budowie własnego stadionu. Obecnie może pójść w ślady Milanu i poszukać nowej lokalizacji, co jednak będzie drogie, a o atrakcyjne miejsca w Mediolanie trudno; może przycisnąć do muru władze miasta, by odbudowały mu San Siro dopasowując je do kryteriów dzisiejszego futbolu; wreszcie może domagać się sprzedania klubowi stadionu lub chociaż ustanowienia niezwykle atrakcyjnych warunków współpracy na najbliższych kilkanaście lat.

Czy taki plan tkwił w głowie prezydenta od miesięcy? Czy Erick Thohir naprawdę ma w sobie coś z Franka Underwooda, rozważnie rozgrywającego swoją talię kart? Warto przyglądać się sytuacji wokół Giuseppe Meazza w najbliższych miesiącach. Niezależnie bowiem od stanowiska burmistrza Mediolanu, już niebawem wyłącznie od Ericka Thohira będzie zależało czy miasto będzie wyrzucało 15 milionów euro rocznie na stadion, którego nie odwiedza żadna drużyna. Jestem przekonany, że władze Interu są obecnie nie mniej szczęśliwe z budowy nowego stadionu Milanu, niż fani Rossonerich. 

Jakub Kralka

Źródło: AcMilan24.com