Niepokoje

Po zakończonych Mistrzostwach Europy już na dobre można rozgościć się w środowisku ligowej karuzeli. O Interze mówi się dużo, czasami nawet aż nazbyt wiele. Niestety mało jest głosów konsolidacyjnych, jednoczących drużynę, a nazbyt wiele informacji i dezinformacji dotyczy tego, że w drużynie dzieje się źle.  Każda zmiana rodzi niepewność, która w głowach wielu piłkarzy czy trenera rodzi pokusę rozważania alternatywy kontynuowania kariery poza Mediolanem.

Przyznam szczerze i bezczelnie subiektywne, że okres mercato nie należy do moich ulubionych. Napływ informacji, medialnych donosów, marketingowych zagrań agentów i agentek powoduje mój ból głowy. Wgłębianie się w szczegóły związane z tym, gdzie piłkarz X czy Y kupił mieszkanie, wynajął domek czy wyjechał na wakacje nastraja mnie negatywnie do źródeł tych informacji, rodem z serwisów plotkarskich. Być może dla kogoś takie smaczki stanowią istotne tło futbolu, mnie bardziej interesuje życie drużyny od wewnątrz oraz oficjalne komunikaty włodarzy.

Obecna drużyna Interu funkcjonuje w pewnej próżni, stanowiącej pułapkę demotywacyjną. Jako podstawę wyników w nadchodzących rozgrywkach podkreśla się jedynie transfery i transakcje wypożyczeniowe. Wszyscy mam wrażenie czekają, aż nadejdzie fala gwiazd, gotowych za Inter zginąć i okrasić sukcesem to, co tak kochamy. Brakuje mi, zwłaszcza w mediach, nacisków i relacji z rozwoju kadry już obecnej. Od czasu gdy zaczęła się wielka zmiana klub ma wyraźny problem z budowaniem więzi wewnątrz drużyny. Napływowi gracze mają piętno sezonowców, którzy po dwóch trzech słabszych spotkaniach wpisywani są powrotnie na listy transferowe. Nikt nie analizuje źródeł, na podstawie których podjęto działania mające na celu ściągnięcie piłkarza. Zatraca się włoska rodzinność futbolu, która oczywiście w zdrowym i profesjonalnym wydaniu wiele mogła uprościć. Mam nadzieję, że ideą nowego właściciela będzie odbudowa wizerunku Interu jako klubu docelowego, a nie czysto tranzytowego.

W jednym z wywiadów Erick Thohir nazwał Manciniego naszą gwiazdą i udzielił mu ostatecznego wsparcia. Skończmy zatem z Capello czy Prandellim i zajmijmy się tym, jak przebiega codzienna praca z drużyną. Ferment nieodwracalnej czy wiszącej w powietrzu zmiany działa demotywująco i tym samym przekłada się na jakość przygotowań i zaangażowania. Oliwy do ognia dolewa agentka Icardiego, a reakcje i gwizdy kibiców po sparingach przygotowawczych świadczą, że gdzieś rodzi się problem, który może cieniem położyć się na początkowej fazie sezonu. Interowi od dawna potrzeba spokoju, który usprawnia asymilację nowych twarzy i pozwala uwierzyć w wielki projekt, a nie tylko w wielkie pieniądze.

Odrobina spokoju na forum także zachęciłaby większą ilość głów do aktywności. Ostatnio przytłacza mnie smutne przekonanie, że jak nikt potrafimy się dzielić, patrząc najpierw na autora komentarza, a później na jego treść. Sezon jeszcze przed startem, więc wszystkich stać na więcej.

Sebastian Miakinik

Źródło: inf.własna