Trener techniczny

Przez trenera technicznego bynajmniej nie rozumiem trenera zajmującego się ćwiczeniem techniki u zawodników Interu Mediolan.

Nie, to nawiązanie do języka świata polityki, gdy jedna z partii przez dobrych kilka lat bombardowła opinię publiczną wizją powołania "premiera technicznego", który uratuje państwo od oczywistego zderzenia z górą lodową do czasu ponownych wyborów.

Politykom wizji tej nie udało się zrealizować, natomiast z całą pewnością taki model prowadzenia drużyny jest obecnie stosowany w Interze Mediolan. Z Frankiem de Boerem wszyscy zdążyliśmy się już oswoić, ale kiedy jego kandydatura w kontekście trenowania Nerazzurrich pojawiła się po raz pierwszy, wszyscy dość zgodnie reagowali z zaskoczeniem, że Mediolańczycy sięgają po tak niesprawdzonego w boju kandydata, który dopiero niedawno rozpoczął nowy etap swojej kariery.

Pojawiły się nawet głosy, że "wszystko jasne": Frank de Boer w typowych dla holenderskiej piłki warunkach sprawdził się jako trener młodych talentów, a przecież Inter planował stworzenie takiej włoskiej Borussii czy Arsenalu. Natomiast warto przypomnieć, że była to wizja Thohira - sprawnego, ale skąpego menedżera. Nie wiemy, jakie plany miał w tej materii Suning.

Moja ocena tej sytuacji, oczywiście zastrzegam swoje prawo do błędnej interpretacji rzeczywistości, jest jednak odmienna. Klub prawdopodobnie nie szuka "poważnego" kandydata na trenera, ponieważ takowego już posiada w zanadrzu albo też bardzo poważnie liczy na jego pozyskanie i ma podstawy by wierzyć w sukces tej operacji.

Ciepłe wypowiedzi na temat Interu, liczne bliskie spotkania i sesje fotograficzne z Javierem Zanettim, przebąkiwanie o potrzebie szukania nowych wyzwań, wreszcie skrócenie swojego kontraktu z Atletico Madryt do czerwca 2018 roku wskazują, że o ile tylko splot niewyjaśnionych zdarzeń nie zakpi sobie z losu, w niedalekiej przyszłości trenerem Interu będzie Diego Simeone.

Nie dziwi zatem, że po całkiem poważnie traktowanym projekcie Roberto Manciniego, Inter zdecydował się postawić na "trenera technicznego" z Holandii, a w wyniku jego niepowodzeń, prawdopodobnie klub zdecyduje się zastąpić go kolejnym... trenerem technicznym. To z kolei w pewnym sensie osłabia potencjał zupełnie poważnie brzmiącej kandydatury Laurenta Blanca, za to jak najbardziej pasuje do nazwisk takich jak raczej nie mogący obecnie wybrzydzać średniak Pioli czy Leonardo, który jest takim pół-trenerem, pół-agentem do zadań specjalnych i pewnie nawet z Simeone na pokładzie znajdzie się potem dla niego etat w klubie.

Oczywiście klub przede wszystkim. Inter prawdopodobnie rozumuje w taki sposób, że nawet jeśli któraś z kandydatur technicznych zadziała nadspodziewanie dobrze, teoretyczny Simeone oddali się od Mediolanu i będzie musiał poszukać sobie innej pracy, z czym przecież nie powinien mieć trudności.

Oczywiście taki układ z klubem musi wymagać albo zszargania sobie w przyszłości reputacji po nieracjonalnym zwolnieniu (potencjalnie) dobrego pracownika, albo jawności ze strony klubu, na co zdecydowano się w relacjach z Frankiem de Boerem. Włoska prasa i telewizja donosiły o istnieniu "klauzuli Simeone" (kolejny z dowodów potwierdzających prawdopodobieństwo stawianej przeze mnie tezy) w kontrakcie Holendra, gdyby ten nie spełnił stawianych warunków sportowych - wtedy miałby odejść bez odszkodowania, zaś historyczne biuro menedżera w Appiano Gentile objąłby Argentyńczyk.

Niewykluczone więc, że kolejny trener Interu będzie musiał liczyć się z podobnymi zapisami, co tym samym stawia pod znakiem zapytania wszelkie poważniejsze kandydatury. Jakkolwiek Laurent Blanc nie słynie z wybitnych osiągnięć trenerskich (uwzględniając klasę prowadzonych drużyn - trochę przypomina to kazus Manciniego), to jednak wizja utraty pracy na rzecz byłego kolegi z drużyny może być ciosem zbyt dużym dla jego dość imponującego już CV. Na taki układ mogą jednak przystać trenerzy młodzi, przeciętni lub będący obecnie w trudnej sytuacji zawodowej, potrzebujący szybkiego sukcesu i odskoczni do innej drużyny (jak swego czasu Rafael Benitez dołączający do Chelsea).

Diego Simeone. A więc to prawda? Trudno odpowiedzieć na to pytanie oraz na to jak długo zarząd planuje wypełniać pustkę na ławce trenerskiej Interu półśrodkami czekając na Argentyńczyka. Pozostaje mieć nadzieję, że nawet jeśli następca Franka de Boera, który nie został jeszcze nawet zwolniony, również nie poradzi sobie z odrestaurowaniem drużyny, to warto było, w tym eksperymentatorskim okresie pełnym wyrzeczeń ze sportowych ambicji, czekać na osobę, która z niebytu na lata wprowadziła Atletico Madryt do ścisłej elity europejskiego futbolu.

Pamiętajmy jednak, oczekując pokornie i cierpliwie, że Inter łamał już nie takie kariery. Scenariusz, w którym Simeone będzie trenował Nerazzurich nawet krócej, niż drużyna na niego czekała, jest niestety brutalnie prawdopodobny.

Jakub Kralka - @jakubkralka

Źródło: Inf. własna