Spójrzcie na siebie!

Jakoś tak się zbiegło w czasie, że metamorfoza Interu, której towarzyszą mimo wszystko same dobre wiadomości, kogoś kłuje w oczy. Przechodzimy co prawda wietrzenie kadry, jedni zawodnicy odchodzą, na ich miejsce przychodzą nowi, lepsi (?), już niedługo będziemy mieli swój własny stadion i na tę chwilę wydajemy się być jednym z najpoważniejszych kandydatów do zdetronizowania Juventusu Turyn. Kogoś to boli?

Najwyraźniej. Niedawno Silvio Berlusconi ostrzegał naszą szatnię przed charakterem Antonio Cassano i twierdził, że lada moment FantAntonio zburzy to, co udało się scementować Andrei Stramaccioniemu w końcówce poprzedniego sezonu i przez okres przygotowawczy. Żeby się przekonać czy Berlusconi miał rację, czy też bredził od rzeczy (jak często mu się zdarza), trzeba będzie poczekać jeszcze jakiś czas, ale według mnie były zawodnik m.in. Romy i Sampdorii spokorniał, po przykrych doświadczeniach ze zdrowiem.

Pewnie kogoś boli, że Milan sprzedał najlepszych zawodników, część pokończyła kariery lub odeszła by jeszcze dorobić do emerytury, a nikt nie pomyślał żeby wcześniej sprowadzić na ich miejsce godnych następców. Rossonerri przegrali z Sampdorią i choć ostatnio wygrali z Bolonią, za sprawą Giampaolo Pazziniego, to sama gra nie porywała, była wręcz przeciętna i dobrze nie rokuje na przyszłość.

Niedługo trzeba było czekać na kolejną uszczypliwość, tym razem głos zabrał Maurizio Zamparini, który powiedział, że Inter dostał Matiasa Silvestre’a tylko dlatego, że prezes go nie lubił. Bym zapomniał, nie tylko dlatego. Z nowym nabytkiem Nerazzurrich Palermo traciło zbyt wiele goli. Za nami dwie kolejki nowego sezonu, Matias gra już dla Interu, a tymczasem Sycylijczycy… przegrali dwa razy po 0:3. Chyba problem z defensywą kiełkował gdzie indziej i z Argentyńczykiem nie było jednak tak najgorzej.

Po porażce Interu z Romą (1:3) na Stadio Meazza prasa aż do znudzenia gloryfikowała Zdenka Zemana i Romę, ale przypomnę, że w pierwszym spotkaniu Rzymian, na Stadio Olimpico był zaledwie remis 2:2 z Catanią. Do tego trener, choć znany i lubiany we Włoszech, to jednak patrząc na drugą stronę medalu, jeszcze niczego nie wygrał na Półwyspie Apenińskim. Jakie są podstawy żeby teraz wierzyć iż będzie inaczej?

W zajęciu drugiego miejsca (może pierwszego - optymistycznie) może nam przeszkodzić Napoli, ale ich szeregi opuścił Ezequiel Lavezzi (PSG), także Walter Gargano, który wzmocnił Inter (myślę, że to właściwe słowo), a przyszedł tylko młodziutki Lorenzo Insigne, który strzelał na potęgę w barwach Pescary, ale klasę wyżej będzie o to trudniej. Tym bardziej młodemu piłkarzowi. Dlatego Napoli, gdy sezon się na dobre rozkręci, może nie mieć wartościowych zmienników .

Może tylko ja patrzę przez różowe okulary, ale według mnie nawet jak zdarzy się kilka porażek, to trzeba je zwalić na garb nauki, ogrywania się zawodników, szlifowania taktyki, by później móc znowu wrócić na szczyt. Mamy bardzo dobrą pozycję wyjściową, a z czasem jak złapiemy odpowiedni rytm, to mogą przed nami drżeć wszyscy. A dla tych co nam źle życzą przypomnę: nie życz drugiemu co tobie niemiłe.

Bo za chwilę może się okazać, że to Pazzini zacznie psuć atmosferę w szatni Milanu, ostatnie wyniki Palermo staną się codziennością, a Zeman i Roma będą, jak zwykle, zabierać bogatym by oddawać biednym. Oj, kłuje kogoś w oczy nasz renesans.

Marcin Dobski

Źródło: inf.własna