Wraz z mistrzami odszedł też poziom sportowy

Może to moja sentymentalność daje znać o sobie, może tęsknota za czymś pięknym, wielkim, wyjątkowym i niezapomnianym, co w moim odczuciu, prędko nie wróci. Wygrana Ligi Mistrzów, jedna jedyna w historii, na zawsze pozostanie w naszych sercach i przyznaję, że często wracam wspomnieniami do tamtych czasów. Doceniam byłych mistrzów, dlatego zainteresowałem się co u nich słychać, zupełnie jak u starych znajomych, z którymi urwał się jakiś czas temu kontakt.

A na początek krótka refleksja: myślałem, że to tylko w Polsce uczciwość nie popłaca, bo na każdym kroku jesteśmy oszukiwani, a za grę fair play na jakiejkolwiek płaszczyźnie, w najlepszym przypadku można zostać poklepanym po plecach. W Interze jest tak samo, ale dojdziemy do tego w dalszej części tekstu.

Pominąłem zawodników, których wkład w zwycięstwo LM był równy zero lub mniej, choć byłem między innymi ciekawy jak rozwija się kariera Marko Arnautovicia. 23-letni napastnik gra w Werderze Brema, strzela jakieś bramki (3, 6 i w bieżącym sezonie 5), ale nie stał się wielką gwiazdą i nie liczyłbym już na eksplozję jego talentu. Choć – o zgrozo – w obecnej sytuacji kadrowej Interu, mógłby zyskać jakieś minuty zamiast Tommaso Rocchiego. Smutne, ale pewnie byłby lepszy.

Zniknął nam też z radaru Davide Santon. Lewy obrońca, któremu szanse dał Jose Mourinho, potem nie mógł się przebić do składu Interu i koniec końców odszedł do Premier League, do Newcastle United. Tam początki miał trudne, ale ten sezon, choć słaby dla „Srok”, ugruntował jego pozycję w lidze angielskiej. Santon to zdecydowanie podstawowy zawodnik w talii Alana Pardew i dość powiedzieć, że w tym sezonie zagrał we wszystkich ligowych meczach klubu z St. James Park. Czyli duży progres.

Kariery skończyli Francesco Toldo, Paolo Orlandoni i Marco Materazzi, o którym jednak wciąż słyszymy, bo regularnie wbija komuś szpilę na Twitterze, ostatnio poróżnił się z Rafą Benitezem. Nie było im po drodze w Interze, a teraz Matrix powiedział, że nie powierzyłby mu żadnej drużyny. Mówił też o zasadach jak w przedszkolu, które wprowadzał Hiszpan. „Delikatnie mówiąc, nie jest to mój ulubiony typ trenera” –  podsumował Materazzi.  Rafa nawet na konferencji prasowej po jednym z meczów pytany o złośliwości Materazziego, odpowiedział: Liar, liar, liar!

Dobrze wiedzie się Samuelowi Eto’o, który w ciągu dwóch sezonów (była reorganizacja rozgrywek w Rosji) rozegrał 39 ligowych spotkań, w których nastrzelał 20 goli i zanotował 11 asyst. 31 lat, mógłby jeszcze wiele pomóc Interowi, ale kasa musi się zgadzać – i u niego i u nas. A Anżi obecnie jest wiceliderem i ma spore szanse na udział w LM, Inter niekoniecznie…

Ricardo Quaresma, na którego bardzo liczyłem w ogóle u nas nie zaistniał i bez żalu go pożegnano. Odnalazł się w Turcji, w Besiktasie Stambuł. Grał tam nawet z powodzeniem, zdobył kilkanaście goli i od tego sezonu będzie sobie kopał w Dubaju, w Al Ahli. 

Lucio – obrońca z kamienia, zapora nie do przejścia i te jego długie nogi, którymi potrafił wyłuskać piłkę w najbardziej beznadziejnych przypadkach. Doskonale to wszyscy pamiętamy. Przed sezonem 2012/13 Brazylijczyk zrobił coś co go dyskwalifikuje w oczach fanów Interu – przeszedł do Juventusu. Na nasze szczęście w ogóle tam nie zaistniał, zagrał zaledwie jeden mecz, a niedawno wrócił do ojczyzny, do Sao Paulo.

Nigdy za nim nie przepadałem, ale Mourinho mu bardzo ufał, lubił takich zawodników w środkowej strefie boiska, o kim mowa? Thiago Motta zamienił Inter na pieniądze szejków z PSG, gdzie podążył szlakiem przetartym przez Leonardo. Na początku był pewniakiem w paryskiej drugiej linii, ale potem stracił miejsce w składzie zarówno w klubie, jak i w reprezentacji Włoch.

Kolejny zawodnik z serii: oddajmy go gdziekolwiek, bo nie mogę na niego patrzeć. I na jego grę też. Sulley Muntari był szczęśliwy, gdy nas opuszczał (my bardziej), bo nie musiał wyprowadzać się z Mediolanu – trafił do Milanu. Ostatnie pół roku to pasmo niepowodzeń, bo Ghanijczyk zamiast grać, odwiedza głównie gabinety lekarskie. Dla Allegriego to lepiej, tam ciężko coś spartaczyć.

Goran Pandev? U niego po staremu, nadal słynie z tego z tego, że jest napastnikiem, który nie strzela goli. Tyle, że teraz w Neapolu. W obecnym sezonie tylko 3 gole w 27 meczach. To chyba mówi wszystko.

Ivan Ramiro Cordoba, lata świetności już dawno miał za sobą, nawet za Mou nie był podstawowym zawodnikiem, ale przynajmniej rozstanie z Cordobą piłkarzem odbyło się z klasą (wyjątkowo!) i pozostał w klubie jako kierownik zespołu. Świetna decyzja zarządu. Oby takich więcej.

Kolejna oszczędność to zejście z wysokiego kontraktu Maicona. Brazylijczyk, jeszcze do niedawna uważany za najlepszego prawego obrońcę na świecie po odejściu Mourinho zaczął niebezpiecznie pikować w dół, ale na całe szczęście z odsieczą przyszedł były trener Interu, Roberto Mancini, który za pieniądze szejków ściągnął go Manchesteru City. Tam Maicon odcina kupony, bo regularnie przegrywa rywalizację z Pablo Zabaletą, mimo, że od dawna kontuzjowany jest inny prawy obrońca - Micah Richards.

Na koniec zostawiłem trzech zawodników: Wesley Sneijder, Mario Balotelli i Julio Cesar – wszystkich bardzo lubię, szczególnie dwóch ostatnich.

Co do Holendra? Póki co ciężko cokolwiek napisać, jeszcze nie zaistniał w Turcji, choć pewnie się to stanie. Jednak, jak wszyscy, bardzo się dziwię tej decyzji. Mam przyjaciela, który kibicuje Manchesterowi United i tam brakuje tego typu zawodnika, tam go widziałem od dawna. Gdzieś czytałem, że Mourinho doradzał mu w tej decyzji, ale chyba musiał być mocno wczorajszy, albo myślał, że to dzwoni Jerzy Dudek. Innej opcji nie przyjmuje. Wes jest przecież jeszcze stosunkowo młodym piłkarzem i spokojnie mógłby trafić do ligi lepszej piłkarsko.

Boli ten transfer Super Mario z Manchesteru City do Milanu, a może boleć jeszcze bardziej, bo czuję w kościach, że w meczu z Interem będzie grał jak z nut. Fenomenalne umiejętności i gorąca głowa, niedawno pisałem o tej głowie Mario. Jeżeli ktoś jeszcze nie czytał to zapraszam TUTAJ (link do Wstrząsające dzieciństwo jak mecz o wszystko). Mimo wszystko chcę żeby mu się dobrze wiodło. Nawet w Milanie. Wiecie, że Balotelli wykorzystał wszystkie rzuty karne, które wykonywał? Nieźle.

Julio Cesar - po oświadczeniu, że od nas odchodzi cisnęły mi się łzy, jak jemu w jednym z telewizyjnych programów. Doskonale pamiętam te 7 lat spędzonych na Giuseppe Meazza. Dla mnie najlepszy bramkarz Interu w historii, choć pewnie nie wszystkich widziałem. Dlatego tym bardziej się cieszę, że słychać nawet głosy w brytyjskiej prasie, że to obecnie najlepszy golkiper w Premier League. Queens Park Rangers to czerwona latarnia ligi, ale patrzcie: ostatnich pięć spotkań i cztery czyste konta JC! Hmm, z Chelsea, Tottenhamem, Manchesterem City i Norwich. Zbiera świetne recenzje. Obejrzałem mecz Anglia – Brazylia i to gospodarze przeważali, a dwie parady JC po strzałach głową rywali były niesamowite.

Co z tym fair play? Massimo Moratti od kilku lat dba o Finansowe Fair Play, oszczędza na każdym kroku, sprzedaje/pozbywa się najbardziej wartościowych piłkarzy (najdroższych, z najwyższymi kontraktami), w zamian kupuje młodych zdolnych lub tanich weteranów. Tylko jest jeden problem – te działania bardzo obniżyły poziom sportowy drużyny. Stosowanie się do zasad nie wyszło na dobre (tylko finansowo), a mizerne efekty na boisku oglądamy prawie co tydzień.

Czy ja dobrze słyszę? Mourinho jest na wylocie z Realu Madryt?

Marcin Dobski

Źródło: inf.własna