Nadchodzi Era Suning Group
Jeszcze przed nowym sezonem w klubie doszło do wielkich zmian. F.C. Internazionale Milano i chińska firma Suning Holdings Group ogłosili 6 czerwca 2016 roku rozpoczęcie strategicznej współpracy. Chiński inwestor nabył większość udziałów w klubie.
Wejście Suning do Interu oznaczało pożegnanie się z Interem Massimo Morattiego, który sprzedał swoje udziały w Interze i przestał pełnić rolę Honorowego Prezydenta Interu (odsuniętego od realnej władzy, co go mocno uwierało po wielu latach niepodzielnych rządów w klubie). Na stanowisku Prezydenta pozostał Erick Thohir, jednak jak się później okazało, Indonezyjczyk z biegiem czasu stawał się coraz mniej wpływowy w klubie mimo pełnionej funkcji, bo kluczowe decyzje zaczęły należeć do Chińczyków. Poza jedną...
Wymiana trenera
Kolejne nieudane przygotowania do sezonu nie napawały optymizmem. Inter z Mancinim na ławce wygrał tylko jeden sparing: z Realem Salt Lake City. Podobnie jak przed rokiem, wyniki to jedno, a słaba gra zespołu to drugie. Patrząc na grę Interu trudno było pozostać optymistą.
Punktem kulminacyjnym była sparingowa porażka z Tottenhamem aż 1-6. Po tej porażce Inter postanowił dokonać zmiany na stanowisku szkoleniowca i Roberto Manciniego zastąpił Frank de Boer. Holender to osobisty wybór Ericka Thohira, któremu podobała się praca de Boera w Ajaxie. Chciał trenera, który postawi na młodzież. Była to jedna z ostatnich tak ważnych decyzji, na które mógł sobie pozwolić Thohir. Nowi właściciele jeszcze nie okrzepli po zakupie akcji klubu, więc on, znający już dobrze nasz klub, wykorzystał zaufanie Suning i wybrał de Boera.
Latający Holender musiał wylecieć
Do listopada utrzymał się w Interze Frank de Boer i musiał pakować walizki. Holender odszedł z Interu z wielkim żalem do władz Interu oraz piłkarzy. Uważał, że nie dano mu prawdziwej szansy, bo obejmował zespół na sam koniec przygotowań do sezonu, a w dodatku Inter nie potrafił sprzedać piłkarzy, którzy byli mu niepotrzebni, co później rodziło jego zdaniem konflikty wewnątrz zespołu. Eksperyment Ericka Thohira zakończył się całkowitym fiaskiem.
Przez chwilę drużynę prowadził Stefano Vecchi z Primavery, a następnie miejsce de Boera po zorganizowanym swego rodzaju castingu na nowego szkoleniowca, zajął wówczas 51-letni Stefano Pioli, który wcześniej prowadził Lazio. Oto jak wybór Piolego argumentował dyrektor sportowy Piero Ausilio:
- To był bardzo spokojny i przemyślany wybór. Rozważaliśmy go jako gwarancję na teraz i na przyszłość. Pokazał już wielką wolę i pasję by piłkarzy rozwijać. Wybraliśmy najlepszego trenera dla Interu obecnie. Naszym celem przed sezonem było dostanie się do Champions League i dokonamy niemożliwego, by dostać się tam. Jesteśmy z tyłu, ale jak widzieliśmy w ubiegłym sezonie, zespoły które były z tyłu potem osiągnęły swoje cele. Chcemy być w Champions League, to jedyna rzecz jaką mamy w głowie.
Serie A
W lidze podobnie jak w poprzednich sezonach Inter nie potrafił odnaleźć równej formy. Potrafił pokonać Juventus, ale chwilę później poniósł porazkę z Cagliari czy Atalantą. Po 10 kolejkach Nerazzurri plasowali się na 10 miejscu. Po przyjściu Stefano Piolego sytuacja zaczęła poprawiać się na tyle, że Inter zaczął nawet marzyć o Lidze Mistrzów, jednak kolejny spadek formy zniweczył wszelkie starania. Ostatecznie Nerazzurri zajęli 7 miejsce w tabeli i znaleźli się poza europejskimi pucharami. Od zera do bohatera i w drugą stronę. Krótka przygoda Stefano Piolego w Mediolanie przypominała przejażdżkę górską kolejką. Niestety finalnie zakończyło się bolesną kraksą. Po zakończeniu sezonu wydawało się jasne, że Pioli nie utrzyma posady, ponieważ cel jakim był awans do Champions League, nie został zrealizowany.
Puchar Włoch
Nerazzurri szybk odpadli, bo już w 1/4 finału rozgrywek po meczu z Lazio przegranym 1-2. Wcześniej awansowali pokonując Bolognę 3-2 po golu Candrevy w dogrywce.
Liga Europy
Występ Interu w tych rozgrywkach zakończył się totalną klapą. Nerazzurri zajęli ostatnie miejsce w grupie K za Spartą Praga, Hapoelem Beer Szewa oraz Southampton. Przygoda z europejskimi pucharami zakończyła się szybciej niż się zaczęła.
Letnie i zimowe wzmocnienia
Nerazzurri dużo wydali latem na transfery. 23-letni Mistrz Europy - Joao Mario, 20-letni brazylijski talent Gabriel Barbosa zwany Gabigolem, dysponujący rzekomo talentem na poziomie Neymara (sic.), Antonio Candreva czy Roberto Gagliardini. Zabawną choć zarazem mało poważną sytuacją było pozyskanie na wolnym transferze Canera Erkina, a następnie wypożyczenie go do Besiktasu w czasie tego samego okna transferowego.
Balonik o nazwie Gabigol
Przez wiele tygodni kibice domagli się stawiania na Barbosę, jednak zarówno de Boer jak i Pioli, niechętnie wystawiali młodego Brazylijczyka, który prawdopodobnie nie był tak wielkim talentem na jakiego go kreowano.
Młody zawodnik zupełnie inaczej niż wszyscy inni zawodnicy w ostatnich latach, zaprezentowany został mediom z wielką pompą, w audytorium Pirelli, podobnie jak przed niespełna 20 laty jego rodak - Ronaldo. Z Ronaldo poza obywatelstwem niestety miał on bardzo niewiele wspólnego... Z perspektywy czasu, cała sytuacja i otoczka wytworzona wokół tego gracza, okazała się komiczna i zupełnie nieadekwatna do realnej wartości zawodnika za którego Inter zwyczajnie słono przepłacił.
Inter w sezonie 2016-2017 Serie A różnie sobie radził. Były wzloty i upadki. Zawodnicy nie zawsze prezentowali najwyższy poziom. Wszystko to po części odzwierciedlają statystyki, które zamieszczamy w poniższym opracowaniu.
Zacznijmy od tego, co oko kibica cieszy najbardziej, a więc bramki. W sezonie 2016/17 Inter zdobył łącznie siedemdziesiąt dwa gole, z czego dwa po trafieniach samobójczych (Lazio – Inter 1:3, Inter – Udinese 5:2). Dzięki temu uplasował się na piątym miejscu w klasyfikacji klubów. Największą ilością bramek wśród Interistów może poszczycić się Mauro Icardi. Kapitan Interu ma na koncie dwadzieścia cztery gole, z czego sześciokrotnie zaliczył podwójne trafienia oraz dwukrotnie popisał się hat-trickiem. Ponadto drużyna z Mediolanu uplasowała się tuż za podium pod względem wykonanych asyst. Nerazzurri najczęściej zdobywali bramki w ostatnich kwadransach meczów. W tym samym czasie najczęściej też tracili. Ligowym rywalom czterdzieści dziewięć razy udało się pokonać Samira Handanovica.
KLUBOWA KLASYFIKACJA ZDOBYTYCH BRAMEK:
1. Napoli - 94
2. Roma - 90
3. Juventus - 77
4. Lazio - 74
5. INTER - 72
6. Torino - 71
7. Fiorentina - 63
8. Atalanta - 62
9. Sassuolo - 58
10. Milan - 57
11. Cagliari - 55
12. Sampdoria - 49
13. Udinese - 47
14. Chievoverona - 43
15. Bologna - 40
16. Genoa - 38
17. Pescara - 37
18. Crotone - 34
19. Palermo - 33
20. Empoli – 29
KLUBOWA KLASYFIKACJA ASYST (wszystkie / zakończone bramką):
1. Roma - 181 / 50 - skuteczność 28%
2. Juventus - 166 / 39 - skuteczność 24%
3. Napoli - 146 / 55 - skuteczność 38%
4. INTER - 129 / 44 - skuteczność 34%
5. Atalanta - 123 / 35 - skuteczność 29%
6. Lazio - 117 / 37 - skuteczność 32%
7. Torino - 112 / 39 - skuteczność 35%
8. Fiorentina - 109 / 30 - skuteczność 28%
8. Milan - 109 / 28 - skuteczność 26%
10. Sampdoria - 108 / 27 - skuteczność 25%
11. Cagliari - 103 / 26 - skuteczność 25%
12. Genoa - 99 / 27 - skuteczność 27%
13. Sassuolo - 87 / 27 - skuteczność 31%
14. Chievo Verona - 86 / 24 - skuteczność 28%
15. Udinese - 85 / 25 - skuteczność 29%
16. Pescara - 72 / 22 - skuteczność 31%
17. Crotone - 71 / 20 - skuteczność 28%
18. Bologna - 70 / 21 - skuteczność 30%
18. Empoli - 70 / 16 - skuteczność 23%
20. Palermo - 53 / 19 - skuteczność 36%
KLUBOWA KLASYFIKACJA STRZELCÓW:
1. Edin Dzeko - 29
2. Dries Mertens - 28
3. Andrea Belotti - 26
4. Mauro Icardi - 24
5. Gonzalo Higuan - 24
6. Ciro Immobile - 23
7. Lorenzo Insigne - 18
8. Keita - 16
9. Marco Borriello - 16
10. Alejandro Gomez - 16
KLASYFIKACJA STRZELCÓW INTERU:
Icardi: 24 (w tym 6 x 2 oraz 2 x 3)
Perisic: 11 (w tym 2 x 2)
Eder: 8
Banega: 6 (w tym 1 x 3)
Candreva: 6
Brozovic: 4
Joao Mario: 3 (w tym 1 x 2)
D’Ambrosio: 3
Gagliardini: 2
Barbosa: 1
Kondogbia: 1
Andreolli: 1
BRAMKI ZDOBYTE W NORMALNYM CZASIE GRY:
0-15’ – 5 (7%)
15-30’ – 9 (13%)
30-45’ – 16 (22%)
45-60 – 10 (14%)
60-75’ – 14 (19%)
75-90’ – 18 (25%)
BRAMKI STRACONE W NORMALNYM CZASIE GRY:
0-15’ – 6 (12%)
15-30’ – 5 (10%)
30-45’ – 10 (20%)
45-60’ – 8 (16%)
60-75’ – 9 (18%)
75-90’ – 11 (24%)
KLASYFIKACJA WEDŁUG BRAMEK:
Bramki zdobyte: 70
Bramki zdobyte przez samobój: 2
Łącznie zdobyte bramki: 72
Bramki zdobyte w I rundzie: 30
Bramki zdobyte w II rundzie: 42
Bramki stracone: 49
Bramki stracone w I rundzie: 22
Bramki stracone w II rundzie: 27
Najwięcej zdobytych bramek w meczu: 7 (Inter – Atalanta 7:1)
Najwyższe zwycięstwo: 7:1 (Inter – Atalanta)
Najwyższa porażka: 3:0 (Napoli – Inter)
Najwięcej bramek w meczu: 9 (Fiorentina – Inter 5:4)
Interiści przeprowadzili łącznie 1278 akcji ofensywnych, z czego najczęściej atakowali lewą stroną boiska. Różnice były jednak niewielkie. Warto odnotować, że Samir Handanovic interweniował 120 razy.
STATYSTYKA AKCJI OFENSYWNYCH I DEFENSYWNYCH:
Ilość akcji lewą stroną boiska: 429
Ilość akcji środkiem: 424
Ilość akcji prawą stroną boiska: 425
Łączna ilość akcji ofensywnych: 1278
Ilość obron: 120
Jak się okazało, Inter był jedną z najwięcej biegających drużyn w sezonie 2016/17. W tej klasyfikacji, czarno-niebiescy ulegli jedynie Napoli.
KLUBOWA KLASYFIKACJA PRZEBYTYCH KILOMETRÓW NA BOISKU (średnia na mecz):
1. Napoli - 109,935 km
2. INTER - 109,298 km
3. Chievo Verona - 108,578 km
4. Lazio - 108,091 km
5. Fiorentina - 108,025 km
6. Pescara - 107,826 km
7. Crotone - 107,806 km
8. Cagliari - 107,776 km
9. Juventus - 107,628 km
10. Sassuolo - 107,562 km
11. Bologna - 107,506 km
12. Empoli - 107,342 km
13. Torino - 107,338 km
14. Palermo - 107,006 km
15. Udinese - 106,991 km
16. Atalanta - 106,567 km
17. Roma - 105,446 km
18. Genoa - 105,147 km
19. Milan - 105,126 km
20. Sampdoria - 104,621 km
Ponadto warto zwrócić uwagę na to, ile i jak szybko biegali Nerazzurri.
STATYSTYKA DYSTANSU I PRĘDKOŚCI:
Dystans jaki pokonała drużyna: 3 944,058 km
Najdłuższy dystans zawodnika: Brozovic 13,228 km (Sampdoria – Inter)
Średnia prędkość zawodników: 6,9 km/h
Najszybszy sprint: Icardi – 37,75 km/h
Ciekawym zestawieniem są statystyki indywidualne zawodników. Poniżej prezentujemy różne rankingi piłkarzy Interu.
ZDOBYWCY ZÓŁTYCH KARTEK:
Ansaldi - 10 (1 x podwójna żółta kartka)
Miranda - 6
Brozovic - 6
Murillo - 6
Joao Mario - 5
Kondogbia - 5
Medel - 5
D'Ambrosio - 4
Banega - 4 (1 x podwójna żółta kartka)
Handanovic - 3
Barbosa - 3
Eder - 3
Melo - 3 (1 x podwójna żółta kartka)
Perisic - 2
Ranocchia - 2
Nagatomo - 2
Candreva - 2
Gagliardini - 2
Santon - 1
Jovetic - 1
Icardi - 1
Palacio - 1
Sainsbury - 1
ZDOBYWCY CZERWONYCH KARTEK:
Banega - 1 (podwójna żółta kartka)
Melo - 1 (podwójna żółta kartka)
Ansaldi - 1 (podwójna żółta kartka)
Perisic - 1 (bezpośrednia)
Kondogbia - 1 (bezpośrednia)
STATYSTYKA WYSTĘPÓW:
We wszystkich meczach udział wziął: Candreva
Jeden mecz rozegrali: Biabiany, Sainsbury
Najdłużej na boisku przebywał: Handanovic (3518 minut)
Najkrócej na boisku przebywał: Biabiany (6 minut)
KLASYFIKACJA WYSTĘPÓW [min]:
Handanovic: 3518
Icardi: 3200
Candreva: 3136
Miranda: 3048
D’Ambrosio: 2983
Perisic: 2701
Medel: 2176
Murillo: 2109
Joao Mario: 2106
Kondogbia: 1792
Brozovic: 1776
Gagliardini: 1654
Eder: 1585
Ansaldi: 1573
Banega: 1547
Santon: 1073
Nagatomo: 1069
Palacio: 466
Ranoccha: 401
Andreolli: 379
Melo: 197
Gnoukouri: 157
Barbosa: 146
Pinamonti: 23
Biabiany: 6
W minionym sezonie Inter był trzecią drużyną pod względem wykonanych strzałów. Skuteczność drużyny wynosiła 50%.
KLUBOWA KLASYFIKACJA STRZAŁÓW (oddane / celne / niecelne)
1. Napoli - 553 / 308 / 245 - skuteczność 56%
2. Roma - 547 / 283 / 264 - skuteczność 52%
3. INTER - 510 / 256 / 254 - skuteczność 50%
4. Fiorentina - 489 / 266 / 223 - skuteczność 54%
5. Juventus - 481 / 267 / 214 - skuteczność 56%
6. Milan - 443 / 251 / 192 - skuteczność 57%
7. Torino - 433 / 214 / 219 - skuteczność 49%
8. Lazio - 431 / 247 / 184 - skuteczność 57%
9. Atalanta - 395 / 231 / 164 - skuteczność 59%
10. Sampdoria - 394 / 201 / 193 - skuteczność 51%
11. Genoa - 352 / 169 / 183 - skuteczność 48%
12. Sassuolo - 342 / 198 / 144 - skuteczność 58%
13. Pescara - 334 / 172 / 162 - skuteczność 52%
14. Udinese - 329 / 176 / 153 - skuteczność 54%
15. Cagliari - 328 / 191 / 137 - skuteczność 58%
16. Bologna - 327 / 172 / 155 - skuteczność 53%
17. Chievo Verona - 310 / 148 / 162 - skuteczność 48%
18. Crotone - 302 / 153 / 149 - skuteczność 51%
19. Empoli - 287 / 145 / 142 - skuteczność 51%
20. Palermo - 278 / 138 / 140 - skuteczność - 50%
STATYSTYKA STRZAŁÓW:
Oddane strzały: 510
Najwięcej oddanych strzałów: 23 (Inter – Chievo Verona)
Celne strzały: 256 (w tym 12 z dystansu, 16 ze stałego fragmentu gry, 183 w polu karnym)
Najwięcej celnych strzałów: 14 (Inter – Fiorentina, Inter – Chievo Verona)
Niecelne strzały: 254 (w tym 14 z dystansu, 40 ze stałego fragmentu gry)
Najwięcej niecelnych strzałów: 13 (Inter – Bologna)
Strzały w słupek: 12
Szanse na zdobycie bramki: 396
„Truskawką na torcie” niech będą statystyki dotyczące posiadania piłki.
POSIADANIE PIŁKI:
Średnio na mecz: 55%
Średnio w I rundzie: 56%
Średnio w II rundzie: 54%
Największe: 72% (Inter - Udinese 5:2)
Najmniejsze: 43% (Inter - Milan 2:2)
