1946-1947

Masseroni walczy z federacją o możliwość kontraktowania graczy zza granicy i kupuje pięciu: Cerioni, Bovio, Volpi, Zapirain i Pedemonte. Nie byli to jednak wybitni gracze, niektórzy z nich lepiej radzili sobie chociażby w grze w bilard. Bovio podczas jednego meczu grał w Modenie a w przerwie postanowił pozotać w szatni przytulony do grzejnika, ponieważ było mu zbyt zimno by grać. Pewnej nocy trzech graczy z całej piątki uciekło z powrotem do Ameryki Południowej i słuch o nich zaginął. Pomimo wielu zakupów latem Inter nie grał dobrze. Trener Carcano, który tak znakomicie radził sobie w Juventusie, w Interze sobie nie poradził i został zwolniony. Na jego miejsce powołano nietypową parę trenerską: Nino Nutrizio i Giuseppe Meazzę. Była to nietypowa para trenerska z dwóch powodów. Po pierwsze Nutrizio z zawodu był dziennikarzem i nigdy wcześniej nie prowadził żadnej drużyny, z kolei Meazza przyszedł do klubu w roli grającego trenera. Taka kombinacja nie wyszła na dobre Interowi, zespół zajął dopiero 10. miejsce. W ostatnim meczu ligi, pewnego słonecznego czerwcowego popołudnia odbyło się oficjalne pożegnanie z karierą piłkarską Giuseppe Meazzy. W swoim ostatnim sezonie gry jako grający trener, słynny napastnik w 17 występach zdobył 2 gole: w sumie zdobywając ich 284 w barwach czarno-niebieskich.