Massimo Moratti

Massimo Moratti urodził się 16 maja 1945 w Bosco Chiesanuova. Ojciec Massimo - Angelo był prezydentem Interu w latach 1955-1968, czyli czasach wielkich sukcesów klubu gdy trenerem był Helenio Herrera a Inter nie miał sobie równych w połowie lat 60. we Włoszech, Europie i na Świecie. Massimo jest czwartym synem Angelo, który był założycielem firmy Saras działającej w branży paliwowej i energetycznej. Po jego śmierci, Massimo zajął się firmą razem z bratem Gianmarco.

W 1995 roku Massimo Moratti przejął funkcję Prezydenta Interu zastępując Ernesto Pellegriniego. W latach 2004-2006 Moratti wycofał się ze stanowiska Prezydenta Interu, oddając tę funkcję dotychczasowemu vice-prezydentowi klubu: Giacinto Facchettiemu, pozostając właścicielem i patronem klubu. Po śmierci Facchettiego Moratti ponownie zasiadł na fotelu Prezydenta i jest nim do dziś.

Początki pracy Morattiego na stanowisku Prezydenta nie były łatwe. Był to okres wydawania ogromnych sum pieniędzy na nowych piłkarzy, którzy okazywali się często transferowymi niewypałami. Każdy sezon wyglądał tak samo: wielkie transfery latem, wielkie rozczarowanie na koniec sezonu i częste zmiany na fotelu trenera. Media i rywale byli bezlitośni dla nieporadności klubu z Mediolanu, który w latach 90' i na początku XXI wieku był synonimem niespełnionych ambicji. W 1999 roku do klubu trafił Christian Vieri, który wówczas kosztował 48 milionów euro co było transferowym rekordem świata. Na temat kwoty transferu negatywnie wypowiedział się Watykan. 2 lata wcześniej do Interu dołączyła inna wielka gwiazda: Ronaldo. Brazylijczyk przyszedł do Interu i od razu stał się ulubieńcem Prezydenta. Jeśli mowa o ulubieńcach, to Moratti znany jest z tego, że swoich piłkarzy traktuje często po ojcowsku. Nigdy nie żałował pieniędzy na wysokie kontrakty dla swoich pupili a tych w całej histori swojego urzędowania miał kilku: Ronaldo, Recoba, Adriano..to najbardziej wyraźne przykłady.

W 2002 roku wydawało się, że w końcu po latach posuchy Inter coś wygra. Do tej pory jedynym trofeum Interu za czasów Massimo był Puchar UEFA zdobyty w 1998 roku. Niestety, w półfinale Ligi Mistrzów Nerazzurri odpadli po zaciętym dwumeczu z Milanem pomimo iż nie przegali żadnego z meczów. Milanowi wystarczyła reguła gola zdobytego na wyjeździe. W lidze walka trwała do ostatniej kolejki. 5 maja 2002 roku Inter grał na wyjeździe z Lazio. Przegrana przekreśliła wszystko, zdruzgotany Moratti oraz piłkarze wrócili do Mediolanu z niczym.

Po powrocie na stanowisko po śmierci Giacinto Facchettiego los się zaczął odmieniać dla Morattiego, choć drogę sukcesów Interu rozpoczął wspomniany "Cipe", który zatrudnił Roberto Manciniego, a ten już w pierwszym sezonie pracy zdobył Puchar Włoch, który jak się okazało był początkiem kilkuletniej dominacji we Włoszech, której kulminacyjnym momentem było zdobycie potrójnej korony w sezonie 2009-2010 z trenerem Jose Mourinho na ławce. Portugalczyk to najlepszy trener zatrudniony przez Morattiego a tych w podczas jego kadencji było bardzo wielu.

Całkowity bilans sukcesów Interu ery Morattiego to:

5 Mistrzostw Włoch - 2006, 2007, 2008, 2009, 2010
1 Puchar UEFA - 1998
4 Puchary Włoch - 2005, 2006, 2010, 2011
4 Superpuchary Włoch - 2005, 2006, 2008, 2010
1 Puchar Ligi Mistrzów - 2010
1 Klubowe Mistrzostwo Świata - 2010

15 listopada 2013 roku po tym jak sprzedał 70% udziałów grupie International Sports Capital będącej własnością Ericka Thohira, Rosana Roeslaniego i Handy Soetedjo, ustąpił ze stanowiska Prezydenta Interu i pozostał w klubie na stanowisku Honorowego Prezydenta Interu Mediolan. Od tej też pory formalnie Massimo Moratti nie jest członkiem zarządu Interu.