Cassano to prawdziwy skarb

Im dłużej przyglądam się grze Antonio Cassano, tym coraz bardziej nabieram przekonania, że mamy w naszych szeregach prawdziwy skarb. A raczej - złotą kartę przetargową.

O Antonio Cassano mówi się niemal wyłącznie dobrze, kochają go prasa, Włosi, koledzy z drużyny, prezesi, trenerzy i kibice, ale najbardziej kocha siebie on sam. W prasie czytamy deklaracje, że gra na 50% możliwości i że jest najlepszym piłkarzem na świecie. I to akurat prawda - nie ma na świecie drugiego tak dobrego piłkarza jak Cassano... zwykł o sobie mawiać. 

Jego sportowy dorobek jest jednak - paradoksalnie - dość mizerny. Zdobył mistrzostwo Hiszpanii z Realem oraz Scudetto z Milanem, choć w obydwu przypadkach był graczem raczej drugiego, jeśli nie trzeciego planu. Podobnie zresztą z wywalczonym na polsko-ukraińskich boiskach wicemistrzostwem Europy.

Cassano po boisku nie biega, on się snuje. Ganianie za piłką jest o wiele poniżej godności samozwańczego gwiazdora. Dysponuje fantastycznym dośrodkowaniem, które rozstrzyga losy meczu, ale w piłce nożnej to za mało. Cassano jest jednym z tych piłkarzy, którzy potrafili zbudować swoją własną mitologę, a szacunek dla tego osiągnięcia jest tym większy, że za mitologią nie przemawiają rezultaty. Tym niemniej dla - powiedzmy - średniego klubu piłkarz taki jak Cassano to prawdziwy skarb.

Pod warunkiem, że Inter sprzeda go tego lata. A nawet nie tyle sprzeda, co wymieni. Cassano w barwach dowolnego klubu spoza pierwszej piątki Serie A byłby bowiem geniuszem, jokerem, panem i władcą, który - co jest bardzo prawdopodobne - nawet drużynę z zupełnego zaplecza wprowadzłby do czołówki Serie A. Torino, Atalanta, Genoa, Siena? Każdy z tych zespołów umarłby za Cassano. Dość zresztą wspomnieć historię Sampdorii, która chwilę po rozstaniu się z Włochem z eliminacji Ligi Mistrzów wyleciała aż do Serie B.

Obietnica oddania Cassano daje Interowi potencjał na poziomie naprawdę dużych pieniędzy, pokusie sprowadzenia tego zawodnika nie oprze się żaden klub z zaplecza Serie A i to nawet jeśli w zamian będzie musiał oddać jedną ze swoich małych gwiazd. A może nawet kilka. To z kolei fantastyczna okazja, by tanim kosztem dokonać przebudowy składu. Nie zrozumcie mnie źle, nie chodzi o to, by ugrać na Cassano płotki. Ale to on może być kluczem do zdobycia Ogbonny, Konko, Danilo, Basty, może nawet Muriela.

Cassano jest zbyt mało pracowity na pomocnika i nie jest na tyle bramkostrzelny, by odgrywać w zespole rolę głownego napastnika. To zarazem geniusz zbyt wielki, by w klubie z europejskiej elity ktoś mógł należycie go docenić. Na sportową emeryturę po sezonie najpewniej odejdzie Diego Milito, a Inter będzie musiał zbudować sobie nowy atak. Być może kosztem także Cassano i byłoby to fantastyczne posunięcie z punktu widzenia sportowego i ekonomicznego.

Jakub Kralka - śledź mnie na twitterze!

Źródło: Inf. własna