Siedem grzechów głównych

Zdarzają się w piłce nożnej spotkania, których oglądanie boli. Mecze Interu w ostatnim czasie należą niestety do właśnie takich. Próżno szukać nadziei na lepsze jutro w kilkuminutowych przebłyskach, czy drobnych elementach gry. Zaniżanie wymagań prowadzi ku przepaści, a dna od dawna nie widać. Czara goryczy zdaje się być już dawno przelana. Czego jesteśmy świadkami? Rewolucji? Ewolucji? Czy jedynie powielania pewnych grzechów?

Dziady Mickiewicza, czyli cierpię za miliony (euro)…

Inter w ostatnich latach prowadzi katastrofalną politykę transferową. Dryfujemy pomiędzy dalece zaawansowanymi wiekowo graczami, których jedynym celem jest dobry kontrakt i spokojne, bogate życie przedemerytalne a pseudo lub antytalentami, który jeszcze kilka lat nawet nie marzyli, by ubrać czarno-niebieskie barwy. Osobiście zainteresowałem się Interem ze względu na konkretnego piłkarza, reprezentującego klub. Nie był to Ronaldo, Baggio, Zamorano.  Nie była to najjaśniejsza gwiazda swojego czasu. Nazywał się Youri Djorkaeff. Dziś jako miłośnik klubu przechodzę tortury widząc w pierwszym składzie Zdravko Kuzmanovica, człowieka o którego umiejętnościach szkoda się rozpisywać. A niestety jest jednym z wielu.  Karygodne próby transferowych transakcji wołają o pomstę do nieba, powodując, że rozjuszone środowiska kibiców biorą sprawy w swoje ręce. Oczywiście znajdą się tacy, którzy przytoczą przykłady Handanovica, Kovacica i być może kogoś innego. System jednak nie działa. Pieniądze idą w błoto i tylko błoto widać na boisku.

Impotencja piłkarska, czyli będziesz gwiazdą, bo nie mamy nikogo innego…

Od dłuższego czasu szukamy w swoim zespole kogoś, kto ogólnie rzecz ujmując stanie na wysokości zadania. Klub deklaruje i to stosunkowo głośno, że posiada piłkarzy z ogromnym talentem, potencjałem, umiejętnościami, itp. Lansujemy na gwiazdy przeciętniaków i średniaków, a im tylko od tego miesza się w głowie. Kogo macie na myśli mówiąc talent i przyszłość Interu? Guarin? Człowiek, który dobry, równy mecz zagrał… no właśnie kiedy? Pozorne umiejętności techniczne ograniczają się do gry pod publikę, nieustannego uderzania głową w mur bezsilności, a w kluczowych sytuacjach jesteśmy świadkami jak z 10 metra nasz „talent” lobuje trybunę za bramką. Podobnie rzecz ma się z Alvarezem. Jak to mówią niektórzy: „prawa noga służy tylko do wsiadania do tramwaju”. Kolejne media drżą o psychikę Mateo Kovacica. Jak można krytykować kogoś kto ma 19 lat? Bulwersujące wypowiedzi trenera mogą go tylko demotywować i zniszczyć. Kompleks, wielki kompleks z akapitu powyżej nakazuje jemu także przyczepić łatkę gwiazdy i czekać na przebudzenie z impotencji. Hołubi się więc albo graczy wybrakowanych albo tych, którzy wiek produkcyjny dawno maja już za sobą. Ktos powie „gwiazdy na miarę możliwości”.. Ja powiem..nieprawda. Zawodzi cały system. Śmierć kliniczna spowodowana zagłaskaniem na śmierć naszych bohaterów to kwestia momentu.

Lalusie, czyli Ronaldo też się czesze przed meczem

O Mauro Icardim wiem w obecnym sezonie jedno. Wanda, co kolegi z reprezentacji nie chciała postanowiła wzbogacić częstotliwość odwiedzin jego konta na fb, tweeterze czy gdziekolwiek indziej. Kilka dni temu miałem przyjemność uczestniczyć w dyskusji z Jerzym Dudkiem, której tematem była osobowość lidera w aspekcie jego roli w grupie. Jak to z Dudkiem bywa zeszło na Real i Cristiano Ronaldo. Można go uwielbiać, można nienawidzić- mówić Dudek- i większość z nas w Realu go nienawidziła jak do nas przyszedł. Tymczasem on, malowany chłopiec, a w rzeczywistości jeden z najlepszych piłkarzy świata od samego początku na każdy trening przychodził pierwszy i z każdego wychodził ostatni, czym zyskał nasz szacunek i stał się wzorem. Mógł się czesać jak chciał i kiedy chciał. W kontekście co poniektórych piłkarzy Interu temat „owego czesania” to jakaś kakofonia. Czekam i czekam, aż jeden z drugim zajmie się w końcu futbolem. Nie stać nas na święte krowy..

3-5-2, czyli zasłona dymna z początku sezonu

O ile nie można winić Mazzariego za to kim gra, o tyle można mieć zastrzeżenia do tego jaką taktyką. Nie szukamy nowych rozwiązań, raczej nie eksperymentujemy, a jeśli już to wolę traktować to jak pomyłkę, słabszy dzień trenerskiej myśli. Taktyka zdawała się być słuszną na starcie. Niestety towarzyszący nam fart zbiera swoje żniwo w obecnych meczach. Kim są postacie z bajek typu Jonathan? Kuzma? To tak jakby gratulować słoniowi, że w tłumie Chińczyków nastąpił na jedną ofiarę i prze moment ma co jeść. Z drugiej strony gdybym ustalanie składu meczowego miał zaczynać od powyższych wybrał wakacje.. Chyba nigdy nie pojmę co skłoniło Waltera do opuszczenia Napoli.. Bo na pewno nie logika. Braki w końcu zawsze wychodzą na wierzch, dlatego lat chudych mamy w Interze tak wiele.

Honor został w szatni, bo Milito tam nie było

Można mieć zastrzeżenia do Diego, ale obrazek z wczorajszego meczu jasno pokazał, że choćby amputować mu dwie nogi nigdy nie będzie w jednym worku z Taiderami i resztą karuzeli.  Jako jedyny przypomniał reszcie, że są jeszcze kibice, którym należy się szacunek. Za to, że są wierni, że się przejmują, ze wierzą i trwają. Za to wielki szacunek.

Na koniec pozostaje powtórzyć za poetą:

A nas wiedzie siedem demonów, co nami się karmią,

Na przedzie podąża pycha ze świecącą latarnią (…)

Dla tych co oczekiwali choćby nuty optymizmu w tym felietonie- duże przepraszam. Nie dziś!! I nie po niedzielnym meczu z Juventusem!!

Sebastian Miakinik

Źródło: inf.własna