Zasady walki

Jak przystało na średniaka prezentujemy się średnio- tak zdaje się mówić WM swoją mimiką i zachowaniem po większości meczów w tym sezonie. Próżno szukać wiatru odnowy czy choćby przyczółka nowej jakości w grze drużyny. Dość szybko następuje każdorazowe pogodzenie się z losem, a ciągłe szukanie tłumaczeń i wtórowanie, że musimy skupić się na przyszłości doprowadza niejednego fana nerazzurrich do furii. Szkoda, że ta furia nie udziela się zawodnikom na boisku.

Nie takie są przecież zasady walki we współczesnym futbolu. Inter pod nową egidą jest nadal w tym samym miejscu, gdzie był przed rokiem. Powiew łutu szczęścia może skłaniać do „zadowolenia”, że uzbieraliśmy porównywalnie więcej punktów, ale tak naprawdę kogo to obchodzi? Mnie wcale.

Odpowiedzialnym za 90% boiskowej rewolucji miał być trener, który jednak tej odpowiedzialności nie umie (nie chce?) udźwignąć na swoich ramionach. Stosowana koncertowa sztampa nie przynosi nic ponad to, że jesteśmy na wskroś przewidywalni. 3-5-2, 3-5-2, 3-5-2… Stopień podejmowanych ryzyk w sezonie rzekomo prób i wypaczeń powinien być znacznie większy. Argumenty o takiej, a nie innej kadrze mają swoją rację bytu i jeszcze do nich wrócę, co jednak nie zmienia faktu, że Primavera nadal zdaje się być jedynie kulą u nogi. Zamknięty krąg pilnuje swoich interesów, a próby lansowania nowych „zbawców” są już nie tylko żenujące, ale wręcz rozpaczliwe. Czy ktoś jeszcze wierzy w Jonathana, Kuzmanovica, czy Icardiego?

Zero celnych strzałów w derbach pokazuje rzeczywistą siłę naszej drużyny. Ta statystyka jest pochodną braku zorganizowania w grze, a co najgorsze i bardzo widoczne-chęci. O ile mogę zrozumieć argumenty, że nasza kadra jest słaba, zafrasowana twitterem, czy jubileuszami, o tyle braku zaangażowania tolerować nie mogę. Prawdziwego kibica nie kupuje się gadaniem o przyszłości. „Zagraliśmy źle, ale skupiamy się na następnym meczu”. Nie widzę w tych wypowiedziach cienia ambicji, uderzenia się w pierś czy faktycznego pochylenia się nad problemem. Karuzela jedzie przecież dalej, a dyrygent choć dryfuje, robi to jeszcze nad poziomem wody. Po meczu, w którym zostaliśmy zdominowani przez rywala dorabiana jest idea, że graliśmy z kontry, co ma uwiarygodnić namiastkę profesjonalizmu taktycznego. Gra z kontry to szybko wyprowadzana piłka, zagęszczenia środka pola, szybkie skrzydła i jeden wysunięty napastnik. Panie Waldku, Pan się chyba faktycznie nie boi…

Inter okrakiem stoi nad przepaścią także mentalną. Wyraźnie pokazuje, że nie jest klubem dla młodych i zdolnych, których miejscem są rezerwy. Jednocześnie nie jest atrakcyjny dla gwiazd i solidnych, ambitnych graczy. Będące w pucharowym kryzysie Calcio, jest dla Interu zbyt wymagające na chwile obecną. WM stosuje zasadę matematycznej średniej statystycznej- nie wychyla się ponad margines odwagi czy rewolucji, godząc się na to, ze czasem wygra, czasem przegra. Ostatecznie wyjdzie na swoje, o granice którego chciałbym go dziś zapytać. Dlaczego nie eksperymentujemy? Dlaczego nie wyznaczamy poziomu wymagań, godząc się na takie dno w pierwszej jedenastce? Dlaczego pozwalamy na to, by 40-latkowie dawali więcej drużynie niż nasze pierwszo zespołowe gwiazdy?

Liga Europy, zdobyta ostatnim premiowanym miejscem wcale nie będzie powodem do dumy. Jest jak ochłap, który w marnym stylu podniesiemy z ziemi, ale co pewne, na koniec sezonu stanowić będzie argument o dobrze wykonanej pracy. Niegdyś zmorą klubu było marnowanie pieniędzy, dziś dochodzi do tego jeszcze marnowanie czasu. Bez motywacji nie mamy czego szukać na boisku. Bez motywacji nie zasługujemy na szacunek. Bez motywacji nie ma mowy o tym, że mamy dobrego trenera.

Jedynym człowiekiem, w którym pokładam nadzieję, jest Eric Thohir. Sam nie wiem na co liczyć w pierwszej kolejności. Czy na transfery (nie tylko piłkarzy) czy na to, że prezydent Interu straci cierpliwość. Możemy sprowadzać Hernanesa, Vidicia, itd., ale bez nowoczesnej myśli taktycznej i motywacji przekładającej się na zaangażowanie nie ruszymy z miejsca. W sezonie poza pucharami nie jesteśmy w stanie nikogo zdominować fizycznie, wybiegać meczu. Jak długo jeszcze?

Sebastian Miakinik

Źródło: inf.własna