Inter w Pro Evolution Soccer 2015

Czasem mam wrażenie, że z redaktorem naczelnym serwisu, Pawłem Świnarskim, łączy nas tylko Inter (co zresztą wystarczy dla pięknej przyjaźni). W pozostałych kwestiach różnimy się jednak diametralnie i nie inaczej jest w przypadku popularnych gier o piłce. Podczas, gdy Paweł jest wielkim fanem serii FIFA, ja od blisko dekady, pomimo wzlotów i upadków, wiernie kibicuję serii Pro Evolution Soccer. Obiecałem więc sobie, że gdy tylko nowa odsłona trafi w moje ręce, nawiążę do artykułu rednacza, patrząc na Inter z perspektywy japońskiego Konami.

O Pro Evolution Soccer 2015, przynajmniej w wersji na konsole nowej generacji, dość powszechnie mówi się, że powróciła, by odebrać koronę serii FIFA. Trudno jest mi w tej materii zachować obiektywizm, ponieważ dla mnie gameplay zawsze był lepszy, mniej schematyczny, dający większą frajdę z zabawy.

Niewątpliwie jednak wśród niespotykanych dotąd atutów nowej edycji należy wymienić ciekawszy dobór muzyki (tym razem japońskie techno zastąpili znani wykonawcy muzyki popularnej, np. Imagine Dragons czy Avicii),  wzbogacenie trybów online o myPes będący kopią kapitalnego FIFA Ultimate Team czy nieco przystępniejsze menusy. Gra na samym początku tradycyjnie już pyta o ulubiony klub i wkomponowuje jego kluczowego gracza w szatę menu głównego. W przypadku Interu jest to… Nemanja Vidić.

Nie jest tajemnicą, że Konami łaskawym okiem patrzy na ekipę Interu Mediolan już od wielu lat. Wśród jego twórców, nawet na najwyższym szczeblu, nie brakuje bowiem zadeklarowanych sympatyków Nerazzurrich. Jakby tego było mało, w ekipie Interu gra przecież Yuto Nagatomo. A jak pokazuje przykład „polskiej” Borussii, tego typu kwestie są często bardzo doceniane w krajach, które nie są futbolowymi potęgami.

Prawdopodobnie do czasu aktualizacji gry (najczęściej w okolicy lutego/marca) Inter domyślnie pozostanie ustawiony wedle koncepcji Waltera Mazzarriego. Tak jest tym razem. Domyślnie zespół gra w taktyce 3-2-2-3, z dużą stratą statystyk dla Hernanesa i Kovacicia ustawionych w tym wariancie w roli napastników.

Najlepszymi graczami w zespole są Vidić (84), Handanović (83), Hernanes (83), Palacio (82), Guarin (81), Campagnaro (80) i Osvaldo (80). Ekipa Konami robiła co  mogła, jednak trudno było w obliczu obecnej dyspozycji Interu podnieść te statystyki na jeszcze wyszczy poziom (zwłaszcza, że okładkowa gwiazda edycji, Mario Goetze, legitymuje się zaledwie 87 punktami umiejętności).

Nie zabrakło lubianych graczy z młodzieżówki Interu, natomiast ich statystyki generalnie sugerują, by trzymać ich jak najdalej od pierwszego składu (co jest dość zrozumiałe – w każdej drużynie młodzi gracze mają niskie statystyki, natomiast w toku rozwoju kariery podnoszą się one w zależności od przypisanego potencjału – aspekt ten był zawsze bardzo chwalony w serii PES i prezentował się o wiele ciekawiej niż u konkurencji).

Mateo Kovacić pełnię potencjału osiąga jako ofensywny pomocnik (75). Pozostali gracze, z którymi wiążemy duże nadzieje to Juan Jesus (78), Mauro Icardi (78), Dodo (74), M’Vila (79). Reszta składu prezentuje się następująco: Ranocchia (78), Medel (77 –więcej jako CMF niż DMF i zaskakująco 79 jako RB – uroki i smaczki PES-a motywującego do szukania nowych pozycji), Jonathan (75), Nagatomo (79), D’Ambrosio (79), Andreolli (74), Carizzo (75), Krhin (74), Obi (72), Mbaye (67), Kuzmanović (75), Berni (70) i Donkor (56).

 

Generalnie nie można się oprzeć wrażeniu, że Konami nieco sprawiedliwej potraktowało Inter (i całą Serie A) niż robi to od lat EA Sports. Inter wprawdzie nie jest już tą samą potęgą, co kilka lat temu (gdy ciężko było znaleźć piłkarza ze statystykami poniżej 90-ciu), natomiast dobrymi statystykami nagrodzono zawodników rzeczywiście już zasłużonych, nie inwestując jeszcze przesadnie w talent Mauro Icardiego czy Mateo Kovacicia. Ten ostatni prezentuje się zresztą gorzej niż w serii FIFA, bo o ile rozdysponowanie statystyk wygląda mniej więcej podobnie, Kanadyjczycy docenili nadzwyczajne umiejętności dryblingu młodego Chorwata.

Giuseppe Meazza – tradycyjnie już – prezentuje się znakomicie. Konami przywiązuje wiele uwagi do projektu stadionów. Edycja 2015 ponadto nie tylko zawiera, ale też promuje się jeszcze jedną areną wartą wzmianki – Stadionem Narodowym w Warszawie. Jest naprawdę pięknie odwzorowany.

Gdybyście chcieli pograć na serwerach Playstation 4 – szukajcie mnie pod tagiem Re-fleksje. Do zobaczenia!

Jakub Kralka - @jakubkralka

Artykuł wyraża prywatne opinie autora i nie należy go traktować jako oficjalnego stanowiska redakcji intermediolan.com

Źródło: inf. własna