Inter zrobił dobry interes

Wyobraź sobie, że masz 21 lat, za sobą przeciętny sezon, bo wewnętrznie czujesz że stać cię na więcej, a twoja drużyna pogrążona w kryzysie zajęła dopiero 8. miejsce w lidze. Lidze, która czasy swojej świetności ma już dawno za sobą. Mimo to dzwonią do Ciebie z prawdopodobnie największego klubu piłkarskiego na świecie, oferując grę o najwyższe cele w topowej lidze i Champions League, u boku najlepszego piłkarza na świecie, idola i przyjaciela z reprezentacji, podsumowując to wszystko podwyżką wynagrodzenia o 50%. Przed taką decyzją stanął tego lata Mateo Kovačić, który dziś podpisze umowę z Realem Madryt.

Kiedy ostatniego dnia zimowego mercato, 31 stycznia 2013 roku dobiegła do mnie informacja o pozyskaniu przez Inter młodego Chorwata, byłem zdumiony. Zaskoczył mnie przede wszystkim fakt, że Nerazzurri wszystko zrealizowali bardzo szybko i w wielkiej dyskrecji. Nazwisko pomocnika Dinama nie pojawiało się w mediach w kontekście przenosin do Interu. Przyznam też, że sam gracz nie był mi znany. Kolejną kwestią, była cena. 11 milionów euro wydanych przez mocno oszczędzający Inter za mało znanego 18-latka? Choć 10 lat temu nie byłoby w tym nic nadzwyczajnego, w 2013 roku wydało mi się to szalone. Intencje Marco Branki i Massimo Moratiego zrozumiałem gdy obejrzałem w internecie kilka kompilacji z udziałem Mateo. Każdy kontakt z piłką tego niewysokiego młodziana znamionował jego wielki talent i klasę. Byłem bardzo podekscytowany zbliżającym się debiutem w Interze.

Debiut Kovacića nastąpił 3 lutego 2013 roku w meczu przeciwko Sienie. Nerazzurri wówczas niestety ulegli rywalom 1-3, a Chorwat pojawił się na boisku w 49 minucie. W Interze przyszło mu pracować z 3 trenerami: Stramaccionim, Mazzarrim oraz Mancinim. Niestety pod wodzą żadnego z nich śmiem twierdzić nie obejrzeliśmy pełni możliwości tego zawodnika. Jak się okazało, największym problemem było dla każdego z nich znalezienie optymalnej pozycji dla niego. Przez pierwsze pół roku w mediach trwała dyskusja, czy Andrea Stramaccioni postępuje słusznie widząc w Mateo zawodnika, który z powodzeniem mógłby odtwarzać w Interze rolę jaką w Juventusie pełnił wówczas Andrea Pirlo. Wśród wielu głosów na ten temat, przeważały te, które uważały iż Mateo jest jeszcze za młody by grać na pozycji "registy", a co więcej gra na tej pozycji go ogranicza i lepiej sprawdziłby się bliżej bramki rywali.

Tak jak Stramaccioni chciał zrobić Kovacića nowym Pirlo, tak Walter Mazzarri wymarzył sobie Chorwata jako odpowiednik Marka Hamsika z Napoli. Kovacić zaczął grać bliżej bramki, jednak Mazzarri często miał sporo uwag do gry swojego podopiecznego, irytowała go przede wszystkim gra obronna młodziana, na co szczególnie zwracał uwagę i co być może było jednym z powodów tego, że prze pewien okres zawodnik wypadł na dłużej ze składu i był jedynie rezerwowym. Pod wodzą Mazzarriego, gracz nauczył się sporo z zakresu gry w defensywie, ale wciąż nie oglądaliśmy jego bramek. Na swoje pierwsze trafienie czekał aż do sezonu 2015-2015, a gdy już mu się to udało, zdobył aż trzy bramki przeciwko słabemu Stjarnan w eliminacjach do Ligi Europy. Potem trafiał jeszcze 5 razy w Serie A.

Moim zdaniem Kovacić nigdy nie pokazał w Interze pełni swoich możliwości. Zapamiętam go jako zawodnika bardzo dojrzałego osobowościowo jak na swój młody wiek, a na boisku obdarzonego niesamowitym ciągiem na bramkę, dryblingiem oraz czymś, czego nie miał chyba żaden zawodnik Interu w ostatnich latach, a mianowicie umiejętności znalezienia partnera w gąszczu zawodników długim płaskim podaniem. Takim, po którym zastanawiasz się: "jak to było możliwe?". Mimo wielu zalet, wciąż nie był to zawodnik kompletny, a na tle innych wysoko cenionych zawodników ze swojej generacji grających na podobnej pozycji wypadał niestety gorzej. Mam tu na myśli na przykład Paula Pogbę, który obok Pirlo był jednym z autentycznych liderów Juventusu. Kovacić nigdy nie był liderem Interu mimo wielkich nadziei w nim pokładanych, jego dynamiczne rajdy często niczego nie wnosiły, nie były zakończone golem, czy asystą. Właśnie uderzenie na bramkę jest wciąż największą bolączką Chorwata. Być może możliwość podglądania na treningach Cristiano Ronaldo pomoże mu poprawić ten element gry. Na Mistrzostwach Świata 2014 w Brazylii, Mateo miał być jednym z objawień mocnej na papierze ekipy Chorwacji. Tymczasem na tym turnieju absolutnie zawiódł, a lepsze recenzje zebrał Marcelo Brozović, który jest przez kibiców i ekspertów znacznie mniej doceniany.

Wyobraź sobie, że masz 21 lat, za sobą przeciętny sezon, bo wewnętrznie czujesz że stać cię na więcej, a twoja drużyna pogrążona w kryzysie zajęła dopiero 8. miejsce w lidze. Lidze, która czasy swojej świetności ma już dawno za sobą. Mimo to dzwonią do Ciebie z prawdopodobnie największego klubu piłkarskiego na świecie, oferując grę o najwyższe cele w topowej lidze i Champions League, u boku najlepszego piłkarza na świecie, idola i przyjaciela z reprezentacji, podsumowując to wszystko podwyżką wynagrodzenia o 50%. Przed taką decyzją stanął tego lata Mateo Kovačić, który dziś podpisze umowę z Realem Madryt.

Inter nie mógł odrzucić takiej oferty za Chorwata, on sam również nie miał racjonalnych podstaw by odmówić Królewskim. 35 milionów euro to w mojej ocenie bardzo dobre pieniądze za tego gracza. Biorąc pod uwagę wyniki Interu oraz grę samego zainteresowanego, trudno liczyć na więcej. Może się to również okazać dobry interes dla Realu, bo Mateo to wciąż niezwykle młody zawodnik, który być może w innej lidze, pod wodzą innego trenera, mając u swego boku znacznie lepszych piłkarsko kolegów, rozwinie się na miarę swojego potencjału i jego wartość jeszcze wzrośnie. Kovacić rzuca się na głęboką wodę,  idzie do klubu w którym presja wygrywania jest jeszcze większa niż w Interze a konkurencja do pierwszego składu bardzo mocna.

Pod względem ekonomicznym, ryzyko zakupu 18-latka za 11 milionów euro okazało się zyskowną inwestycją. Cieszy mnie, że Inter w ogóle posiadał kogoś, na kim można tak dobrze zarobić i podejmuje decyzje o sprzedaży wtedy, gdy jest to faktycznie opłacalne, nie tak jak w przypadku Milito, Maicona czy Sneijdera. Dowodem na to jest przedłużenie umowy z zawodnikiem do 2019 roku, a patrząc na zdjęcie zrobione w USA przed sezonem 2013-2014, Kovacić był kupowany przez Inter z myślą późniejszej odsprzedaży z zyskiem do Realu Madryt lub innego równie bogatego klubu.


Czy Inter już wtedy wiedział co się może wydarzyć?

Liczę, że właśnie ta transakcja zachęci Ericka Thohira i Piero Ausilio do intensywniejszej pracy nad poszukiwaniem takich talentów, którzy podniosą poziom sportowy, a następnie będą mogli zostać sprzedani za 35 lub nawet 60 milionów euro, ponieważ i takie kwoty obecnie w futbolu nikogo już nie szokują.

To zawsze smutne, gdy ukochanego z klubu odchodzi piłkarz, któremu piłka przy nodze nie przeszkadza. Piłkarz, który jest bardzo młody, dla którego warto wybrać się na stadion, by zobaczyć jakieś ładne dla oka niekonwencjonalne zagranie. Takie są jednak aktualne realia Interu A.D. 2015., że według planu Ericka Thohira, do klubu trafiać mają młodzi zawodnicy z osobowością i umiejętnościami, których po pewnym czasie będzie można sprzedać z zyskiem, kupując na ich miejsce kolejnych, równie utalentowanych. Osobiście mam cichą nadzieję, że za kilka lat Inter wejdzie na wyższy poziom i za podobne oraz wyższe kwoty, sprzedawać będzie swych wychowanków.

Paweł Świnarski

Źródło: inf.własna