Mercato było naprawdę takie słabe?

Od długiego czasu kibice Interu narzekają na nieudolność klubowych włodarzy w sprowadzaniu nowych piłkarzy do klubu, a u chińskich sponsorów przeszkadza im skąpstwo oraz brak odwagi i zdecydowania w przeznaczaniu pieniędzy na transfery. Czy słusznie?

Co najmniej od początku sezonu słyszymy, że nie mamy zmienników dla stoperów, Mauro Icardiego, skrzydłowych i ogólnie jesteśmy nadzy. Luciano Spalletti mało rotuje składem, bo zwyczajnie nie ma kogo posłać w bój, nawet gdy aż się prosi o wymianę któregoś ogniwa z pierwszej jedenastki.

Faktem jest, że styl wydawania pieniędzy na nowych zawodników przez głównego sponsora, można uznać za dyskusyjny. Kibice nie mogą pojąć, dlaczego kluby z Hiszpanii, czy Anglii wydają na nowych piłkarzy każdego lata setki milionów euro, a grupa Suning, zasłaniając się tzw. finansowym fair play, nie jest w stanie wydać nawet 30-40 milionów na klasowego gracza. Czy to mydlenie oczu? Być może, ale pomijając ten problem warto skupić się na faktach, czyli naszym stanie kadrowym i ruchach w letnim i zimowym okienku transferowym. Swoją drogą, jeszcze kilka lat temu, gdy katarscy szejkowie i rosyjscy oligarchowie dopiero zaczynali sobie kupować zabawki (czyt. kluby), większość kibiców się oburzała i krzyczała, że to wbrew duchowi prawdziwego sportu i nawet zdobywanie najcenniejszych trofeów w taki sposób będzie niemal nieuczciwe, a na pewno nie będzie miało takiego smaku, jak zwycięstwa drużyn budowanych z mozołem przez wiele lat. Czasy się jednak zmieniły i gdy np. pan Neymar ląduje w Paryżu za ponad 0.2 biliona petrodolarów, to kibicom wszystkich innych drużyn skacze przysłowiowa gula, dlaczego nie do nas? Ale to zupełnie inna kwestia.

Wróćmy do kadry i transferów. Żeby obnażyć kibiców nieracjonalność na pewno większą, niż szefów Suning, wystarczy podać kilka najbardziej jaskrawych przykładów: gdy przed sezonem dołączyli do nas Borja Valero i Matias Vecino większość kibiców pukała się w głowę. Jak to?! Przeciętni piłkarze z przeciętnej Fiorentiny mają nas zbawić?! Po czym, gdy w kilku pierwszych meczach pierwszy rządził, dzielił i decydował o tempie gry całej drużyny, nagle zaczęło brakować epitetów, żeby wystarczająco nachwalić się Hiszpana. Dość podobnie wyglądała sytuacja z Vecino. A dziś? Dno i 5 metrów mułu! Jeszcze zabawniejszym przypadkiem jest Joao Cancelo. Listopad: co to za miernota?! Prawie pół sezonu minęło, a on jeszcze nie powąchał murawy. Dzisiaj ze świecą szukać kogoś, kto nie przyzna, że jest to aktualnie jeden z naszych najlepszych zawodników. Myślę, że podobnie będzie z Dalbertem. Na szczęście nikt chociaż nie kwestionował, ani nie kwestionuje klasy i wartości Milana Skriniara. Uff!

Przejdźmy do faktów. Uważam, że letnie mercato było w naszym wykonaniu bardzo dobre. Przyszło co najmniej 3-4 piłkarzy, którzy niemal z miejsca stali się postaciami, bez których raczej nikt sobie nie wyobraża pierwszej jedenastki (Skriniar, Cancelo, Valero) i co więcej, są to piłkarze naprawdę nietuzinkowi. Nie tylko na nasze standardy, ale co najmniej na standardy całej Serie A. Zimą doszedł do tego Rafinha oraz Lisandro Lopez. Tego ostatniego ciężko na razie oceniać, ale Rafinha już widać, że prawdopodobnie doskonale wkomponował się w zespół od pierwszego dnia pobytu w Mediolanie i będzie stanowił o jakości w środku pola co najmniej w takim samym stopniu, jak Skriniar w obronie. W dodatku zdecydowana większkość wymienionych to piłkarze młodzi albo bardzo młodzi. To są kiepskie transfery? Nie żartujmy.

Koronnym argumentem kolektywu sceptyków jest jeszcze rzekomy fakt, że mamy produkty z tartaku w roli zmienników np. dla Mauro Icardiego i duetu stoperów. Kto musiałby przyjść do klubu, żeby wyrzucić ze składu któregokolwiek z trójki wymienionych? Obawiam się, że nie istnieje taki piłkarz, przynajmniej jeśli nie będziemy bujać w obłokach. Jedynym wyjściem byłoby kupić kogoś, kto pogodzi się z rolą rezerwowego. A na takie stanowisko nie zatrudnia się piłkarzy za grube miliony. W tej sytuacji Lisandro Lopez, który na początku kariery ocierał się o reprezentację Argentyny nie wydaje mi się kimś, kogo z miejsca powinniśmy nazywać odrzutem. Nie twierdzę, że będzie realnie naciskał na Milana i Joao, ale szydzenie z niego po niezbyt udanym debiucie jest chyba grubą przesadą. Nie wspominając o dezawuowaniu Edera, który jest na tyle solidnym napastnikiem, że nie wiem, kto inny o podobnej klasie chciałby z wypiekami na twarzy obserwować zza pleców Spala wyczyny Maurito, zdając sobie doskonale sprawę z tego, że jego szanse na grę są dokładnie takie, jak ilość minut niedyspozycyjności kapitana.

Reasumując uważam, że mamy naprawdę solidną, wbrew pozorom wyrównaną i przede wszystkim wyjątkowo młodą kadrę, w której większość piłkarzy będzie się rozwijać i robić większe lub mniejsze postępy. Kilka słabszych meczów i okres pewnej zadyszki nie powinien nam tego przysłaniać i powodować, że każdego nagle wyzywamy od oferm.

Mariusz Kubiak

Źródło: inf.własna