Ten mecz mnie złamał

Ten mecz mnie złamał. Najzwyczajniej w świecie, w pół. Nie chodzi już nawet o ten udział w Lidze Mistrzów czy jego brak, bo już poprzednio nie wierzyłem, że po fatalnej zimie awansujemy. W przekroju całości sezonu drużyna może pretensje mieć tylko do siebie i swoich włodarzy. Ten ból, to coś innego, znacznie głębszego.

Stare porządki

W spotkaniu z Juventusem umarł futbol. Nie chodzi o piękną, wyciskającą łzy grecką tragedię Nerazzurich. Najbardziej razi bowiem sposób jej reżyserowania. Liczba sędziów, prowadzących jedno spotkanie stale rośnie. Systemy VAR, komunikacja głosowa pomiędzy arbitrami nie są w stanie wyeliminować pewnych elementów, które wpływają, a nie powinny wpływać na ocenę sytuacji. Nie chcę wchodzić w te zakresy decyzji sędziego, w których dokonuje on interpretacji. Bolą mnie tematy oczywiste, faule których brutalności arbiter z tych czy innych powodów nie zauważył (Pjanic).

Piłkarskie Włochy to kraj schematów, sztampy odgrywanej co sezon. Takie odniosłem wrażenie i nie mogę się go pozbyć. Schemat polega na tym, że mistrzowstwo zdobywa Juventus. Każde odstępstwo musi być solidnie umotywowane, najlepiej przepaścią punktową kogokolwiek nad znajdującym się w agonalnym kryzysie turyńskim dominatorem. Czytając relację z meczu we Florencji, po czerwonej kartce dla Kulibaliego, pomyślałem na szybko, że został on ukarany za nadgryzienie Juventusu i spowodowanie tego całego zamieszania w postaci emocji pod koniec sezonu. Oczywiście, nie jestem obiektywny i nie mam zamiaru taki być.

Kolejnym zmartwieniem jest fakt, że to właśnie decyzje obsady sędziowskiej podejmuje pan Rizzoli. Utkwił mi w pamieci jego sądny dzień w półfinale Mistrzostw Europy, kiedy to wypaczył wynik i pomógł gospodarzom odprawić Niemców. Liczyłem chociaż na burzę w mediach, ale jak sam jej nie zrobię, to się nie doczekam..  

Inter umiera

Pisząc zapowiedź pisałem I jak Inter, I jak Icardi. Sądzę, że łzy naszego kapitana schodzącego do szatni, to wyraz czegoś więcej niż tylko smutku z przegranego meczu i Ligi Mistrzów. Spaletti jednym błędnym ruchem mentalnie przesunął Mauro na szafot. Złamał go. Icardi, inwestor, irytacja i...koniec jakiejś epoki. Odejście Icardiego z Interu będzie porażką mocno marketingową i mocno sportową. Ona wyznaczy granice jakości piłkarzy i trenerów, którzy pracę w naszym klubie będą brać pod uwagę. Z kim mieliby grać kolejni nowi piłkarze? Pozbywając się kapitana, nie oszukujmy się, symbolu obecnego Interu, nie wykupując Rafinhi i Cancelo staniemy na skraju i spojrzymy w stronę... inwestora. Jakoś nie lubię tego kierunku. Bo ten jest gdzieś daleko, nie widzę jego emocji, a jego decyzje będą czysto biznesowe. Zakochałem się w Interze biznesowo niezbyt rozsądnym. Teraz pewnie jako kibic za to płacę. Ale wizja, że miejsce klubu na koniec kolejnego sezonu będzie pochodną równania 2+2 osobiście mnie przeraża. Jak pisałem wyżej, te włoskie schematy są nie do zniesienia.. 

Steven, na co się patrzysz?

Reprezentujący właścicieli Steven Zhang nie przynosi nam szczęścia. Mam ochotę być prostym chłopem, który przedrze się na trybunę główną do Stevena, z gazetką, zapowiadającą mecz i zapytać czy on też widzi tą ławeczkę rezerwowych. Nie wchodząc w szczegóły o FPP, budżecie, zadłużeniu, itd. zapytać się co planujesz z tym zrobić. Sezon jeszcze trwa, na podsumowania przyjdzie czas, ale boję się opery zatytuowanej Lautaro Martinez. Po raz pierwszy od dawna, mam trudność w wyobrażeniu sobie przyszłości Interu. I to jest takie smutne i tak cholernie łamiące.. Myśłałem, że od soboty mi przejdzie. Nic z tego.

Źródło: Informacja własna