Subiektywne wnioski po meczu z Lecce

Analiza wczorajszego meczu trwa dalej i tym razem pora na kilka subiektywnych wniosków i spostrzeżeń po wysokiej wygranej z Lecce (4-0).

Tonujmy hurraoptymizm

Zawsze kiedy Inter odniesie efektowne zwycięstwo, pojawia się w mojej głowie obawa, że będzie to tylko jednorazowy wyskok, a piłkarze będąc pod wrażeniem samych siebie, w kolejnym meczu wyjdą z przekonaniem, że mecz wygra się sam. Nie są to obawy bezpodstawne, ponieważ taka sytuacja miała miejsce w przeszłości wiele razy. Wczorajszy Inter był rewelacyjny, przekonujący i skuteczny. Pamiętajmy jednak, że wszystko to co Inter zrobił wczoraj, działo się na tle drużyny onieśmielonego beniaminka Serie A i dopiero kolejne mecze dadzą nam faktyczny obraz miejsca, w którym się obecnie znajdujemy. Dlatego warto się cieszyć ładną grą i wynikiem, bo to jest futbol, który sam w sobie powinien nieść radość, ale już za chwilę należy podchodzić do spraw na spokojnie, pamiętając o pamiętnym cytacie z 2001 roku ś.p. dziennikarza Pawła Zarzecznego (kto zechce, ten znajdzie). Przed Interem jeszcze sporo pracy, a co jest do poprawy, wie to najlepiej sam Antonio Conte. Liczę, że to on będzie pierwszym, który budując pewność siebie tego zespołu, będzie tym, który umiejętnie schłodzi rozgrzane głowy tym, którym będzie to potrzebne.

Conte nie ma litości

Dla Antonio Conte wczorajszy mecz był emocjonalnym przeżyciem. Przede wszystkim był to oficjalny debiut w Interze, debiut na Giuseppe Meazza oraz spotkanie przeciwko drużynie, z miasta w którym się wychował i klubie w którym stawiał swoje pierwsze piłkarskie kroki. Mimo sentymentów, Conte nie miał litości dla Lecce i motywował piłkarzy Interu do zdobywania kolejnych bramek, zamiast zadowolić się dwoma czy trzema. Nawet przy wysokim prowadzeniu, trener wciąż domagał się od zespołu pełnej koncentracji i dyscypliny, a błędy doprowadzały do wściekłości.

Inter będzie w końcu jakiś?

Przez ostatnie lata przyzwyczailiśmy się do oglądania nijakiego Interu. Zdarzały się zwycięstwa, zdarzały się lepsze mecze, ale gdy coś się działo pozytywnego, zazwyczaj wydawało się to być dziełem przypadku, błyskiem talentu poszczególnych graczy, a nie owocem przemyślanej strategii. Najbardziej irytujące były sytuacje, kiedy znacznie niżej notowane zespoły, bez większych obaw rzucały Interowi rękawicę i hasały sobie na murawie Stadio Meazza tak, jakby miały przeciwko sobie tylko niegroźnych krzykaczy. Poniedziałkowy mecz daje nadzieję zmianę. W ruchach Interu dało się wyczuć pewność siebie i wielką koncentracje. Każdy wyglądał jak by wiedział co dokładnie ma robić i choć zdarzały się błędy, zwłaszcza w fazie defensywnej, czuć było w tym wszystkim rękę Antonio Conte, którego drużyna dała reszcie ligi wyraźny sygnał, że kiedy przyjeżdżasz do Mediolanu na mecz z Interem, musisz czuć niepokój, a kibicom dodała wiele powodów do optymizmu.

Candreva młody niczym Krzysztof Ibisz

W głowie Antonio Candrevy po ostatnim sezonie musiała zajść jakaś autorefleksja. Piłkarz być może poczuł, że kibice raczej go nie szanują i jest jednym z najczęściej krytykowanych oraz wyśmiewanych piłkarzy w zespole. Być może...uznał, że pora by ta rola przypadła komuś innemu i czas wziąć się za siebie. Nowy sezon, nowy ja - pomyślał i w pierwszej kolejności, jeszcze przed rozpoczęciem przygotowań do sezonu, chwycił po maszynkę do golenia i pozbył się zarostu. Na obozach treningowych ciężko harował i wyraźnie stracił na wadze. Gładkie lico (mniejszy opór powietrza?) i mniejsza ilość kilogramów do dźwigania, przełożyła się na dynamikę w poruszaniu się po murawie. Jeśli jest trener, który mógłby przeobrazić Candrevę w najlepszą wersję tego piłkarza, jaką był kilka lat temu, to jest nim właśnie Antonio Conte. Candreva niczym 10 lat młodszy, podobnie jak i my wszyscy, był wyraźnie zaskoczony swoim fenomenalnym trafieniem pod poprzeczkę. Wczorajszy gol z dystansu będzie pokazywany nawet za wiele lat, a dla samego zawodnika może być momentem przełomowym. Jest to w pewien sposób wzruszające, ponieważ upaść lub obniżyć loty może każdy, ale charakter ma ten, który się podniesie. Powodzenia Antek.

Lukaku przywitał się z Interem

Gruby, wolny, bez formy. Z takim hejtem spotkał się Lukaku po przyjściu do Interu z Manchesteru United, ale warto zaznaczyć że hejt ten, płynął głównie ze strony kibiców innych drużyn, którzy chcieliby chyba zdeprecjonować ten transfer Interu. Antonio Conte po ostatnim gwizdku powiedział, że Lukaku pokazał w tym meczu kim jest i cena 65 milionów euro rozłożonych na 5 lat, nie jest w żaden sposób przesadzona. Belg jest w Interze bardzo krótko, ale na murawie nie było tego widać. W przeciwieństwie do Icardiego, który jest nieco innym typem zawodnika, Lukaku wydawał się być ciągle zaangażowany w akcje ofensywne Interu. Był widoczny i wyraźnie lepiej od Icardiego radzi sobie z rozgrywaniem piłki. Przodem czy tyłem do bramki, robił różnicę w ataku Interu, a jego postura i ruchy w czarno-niebieskiej koszulce, przypominały nieco dawnego Adriano. Na samym początku byłem przeciwnikiem tego transferu, ale swoją wczorajszą postawą i charakterem, jaki od niego bije, jest na dobrej drodze by zaskarbić sobie moją wielką sympatię i chyba nie tylko moją.

Paweł Świnarski
Twitter: https://twitter.com/pawelswinarski

Źródło: inf. własna