Piękna śmierć?

To niby tylko jeden mecz. Kolejny i wart zaledwie trzech punktów w ligowej tabeli. Równie dobrze możemy w nim wygrać, by nastepnie przegrać chociażby z Udinese, ale czy aby na pewno trzy zawsze jest równe trzem? Derby d'Italia już wkrótce.

Jeszcze dwie kolejki temu snując teorie spiskowe o rozstrzygnięciach pierwszej części rundy zasadniczej można było zakładać, że zima znowu będzie typowo mediolańska. Inter zacznie w mniej lub bardziej osobliwych okolicznościach gubić punkty, a rywale z Piemontu wręcz odwrotnie. Nabiorą regularności w ich zdobywaniu i opuszczą siódme miejsce w tabeli. Wcześniej pesymizmem w Turynie zawiało tylko raz. Juventus przegrał z Fiorentiną, kiepską i na pewno nie predestynowaną to spuszczenia łomotu gospodarzom broniącym tytułu, a ponadto władze ligi anulowały przyznany walkower kosztem Napoli. Dziś widać tendencję wzrostową u podopiecznych Pirlo, zdaje się nawet wracać słynny turyński pragmatyzm, bo zwycięstwa nie są przekonujące. Ale są.  W obecnej formie Napoli również nie wydaje się kimś, kto łatwo urwie punkty na Allianz Stadium. Faworyt do mistrzostwa jest więc nadal ten sam, co zawsze. Należy go traktować poważnie. Milaniści muszą mi wybaczyć.

Trudno nie pompować balonika z napisem scudetto, jeżeli z całej kiści balonów został już praktycznie ten jeden wart zachodu. Inter musisz, Conte musisz i tak dalej. To oczywistość. Od jej zrealizowania w tym jednym meczu zależy naprawdę wiele. Śmiem nawet zakładać, że jeżeli Inter da się Juventusowi w tabeli przeskoczyć, to już go nie dogoni. Należy więc zrobić wszystko, żeby uniknąć pięknej śmierci. Tej, której zwykle jesteśmy ofiarami. Przejawia się tym, że po świetnym meczu najzwyczajniej chłopcy schodzą pokonani. Umiera mental, ginie duch i trzeba się zbierać z ziemi. Piękna śmierć z rąk obojętnie kogo. Byle nie Juventusu. Precz z Mediolanu!

Z czołówką tabeli Interowi Conte nie idzie najlepiej. Porażka z Milanem, remisy z Romą, Lazio i Atalantą nie są wynikami, które budują siłę i poczucie pewności. Trudno też w krótkiej przygodzie z Ligą Mistrzów znaleźć mecz, na którym Inter mógłby opierać swoje poczucie wartości i mocy. Być może wygrana z Borussią, ale w zasadzie to już dawno i jak się mówi, nieprawda. Potrzebne jest zwycięstwo po dobrym meczy, tak by ostatecznie zaznaczyć kontury swoich aspiracji. Takiego spotkania potrzebuje też jak tlenu duet Lukaku Martinez, który w kluczowych momentach zawodzi. To samo z blokiem defensywnym, Barellą no i oczywiście z nami, kibicami. Gdyby taki triumf miał miejsce w najbliższy weekend, to jego wartością dodaną byłoby także odbicie się nerazzurrich z lekkiego zimowego dołka. Dlatego w kontekście całego sezonu ten mecz ma wszystko, by być najważniejszym. Nie możemy w nim popełnić kosztownych błedów. Przegrana po czerwonej kartce, karnym czy innym, półlosowym wydarzeniem nie wchodzi w grę.

Prognozy? Są nijakie. Na plus wydaje się odbudowa relacji na linii Conte-Eriksen. Morale powinny iść w górę, bo w końcu cel jest jeden, jasny, nie ma w nim nic zaskakującego i ten przeciwnik też w końcu wydaje się nadgryziony wypaleniem, nową, niepewną jeszcze swego myślą szkoleniową Andrei Pirlo i nieobecnościami, chociażby Paolo Dybali. Antonio Conte ma szansę jeszcze pamietać swoje błędy z meczu z Romą, więc to może się udać. A w zasadzie musi. Wszystkie ręce na pokład!

Źródło: inf. własna