Bądź jak Kjaer. Zostań bohaterem!

Wczorajsze wydarzenia na Parken Stadium w Kopenhadze zdominowały serwisy informacyjne na całym świecie. W naszym kraju wywiązała się również burzliwa dyskusja (głównie za pośrednictwem Twittera) na temat moralności i właściwego zachowania w kryzysowych sytuacjach. Zamiast przerzucania się wielkimi hasłami i mądrościami warto byłoby zadać sobie pytanie, czy sam potrafiłbym udzielić pierwszej pomocy w sytuacji zagrożenia życia i zdrowia.

Świetną robotę wykonał Krzysztof Stanowski z Kanału Sportowego, który spontanicznie zdecydował się zaprosić do swojego programu ratowników medycznych, aby wykorzystać zasięgi do przekazania najważniejszych informacji na temat pierwszej pomocy. Omawiany odcinek można obejrzeć w tym miejscu.

W gronie naszej redakcji również pojawił się pomysł, aby wykorzystać ostatnie wydarzenia do zrobienia czegoś wartościowego. Dlatego przygotowaliśmy dla naszych użytkowników krótką instrukcję tego, jak powinniśmy się zachować, gdy jesteśmy naocznymi świadkami zasłabnięcia czy utraty przytomności.

Z własnego doświadczenia wiem, że podstawą jest zachowanie zimnej krwi i trzeźwości umysłu. Bezcenna jest jednak obecność osoby, która dobrze zna podstawowe zasady udzielania pierwszej pomocy przedmedycznej i potrafi zastosować je w praktyce. Naprawdę niewiele potrzeba, aby stać się prawdziwym bohaterem.

Podstawowe informacje:

Pierwsza pomoc przedmedyczna to ogół czynności skierowanych celem ratowania życia do poszkodowanego w stanie zagrożenia zdrowia do czasu przybycia wykwalifikowanych służb medycznych. Czynności te podejmowane są przez znajdujące się w miejscu zdarzenia osoby. Zakres udzielanej pomocy jest zróżnicowany i zależy od okoliczności zdarzenia i obrażeń ofiary. Podjęcie działań resuscytacyjnych daje choremu na przeżycie jakiekolwiek szanse. 

Według obowiązujących w Polsce regulacji prawnych w przypadku bycia świadkiem sytuacji zagrażającej zdrowiu lub życiu drugiej osoby istnieje obowiązek niezwłocznego podjęcia czynności ratunkowych. Nieudzielenie pomocy bez narażenia na niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu siebie czy innych osób wiąże się z karą pozbawienia wolności do lat 3.

Główna zasada pierwszej pomocy brzmi: „nie szkodzić”. Osoba pomagająca powinna zadbać o bezpieczeństwo zarówno swoje, jak i poszkodowanego oraz chronić osoby znajdujące się w pobliżu. W związku z tym początkowe czynności, jakie należy podjąć, to dokładna ocena sytuacji i wyeliminowanie zagrożeń. Bardzo ważną rolę odgrywa zabezpieczenie miejsca udzielania pierwszej pomocy i stosowanie środków ochrony osobistej typu maseczka do sztucznego oddychania czy jednorazowe rękawiczki.

Wezwanie pomocy specjalistycznej:

Nierzadko udzielanie pierwszej pomocy przedlekarskiej wiąże się z wezwaniem specjalistycznych służb. Dostępne są one pod numer 999 (dla tel. stacjonarnych) lub 112 (dla komórek). Podczas rozmowy należy podać niezbędne informacje, które odpowiadają na podstawowe pytania:

CO? – rodzaj wypadku,

GDZIE? – miejsce wypadku,

ILE? – liczba poszkodowanych,

JAK? – stan poszkodowanych,

CO ROBISZ? – informacje o udzielonej dotychczas pomocy,

KIM JESTEŚ? – dane personalne,

INNE WIADOMOŚCI – poinformowanie o dodatkowym niebezpieczeństwie, np. pożar, przewrócona cysterna.

Osoba dzwoniąca po pomoc nigdy pierwsza nie odkłada słuchawki. To dyspozytor kończy rozmowę.

Zasady postępowania krok po kroku:

1. Upewnij się, czy świadkowie zdarzenia są bezpieczni.

2. Oceń reakcję poszkodowanego – potrząśnij delikatnie za ramiona i zapytaj: Co się stało? Czy wszystko w porządku?

3. W przypadku, gdy reaguje:

- Oceń stan poszkodowanego i uzyskaj informacje co do jego dolegliwości,

- Wezwij pomoc medyczną w razie potrzeby.

4. W przypadku, gdy nie reaguje:

- udrożnij drogi oddechowe – połóż jedną rękę na czole poszkodowanego lekko odchylając ją do tyłu, drugą ręką wysuń żuchwę,

- nachylając się nad poszkodowanym, poszukaj prawidłowego oddechu: wzrokiem (ruchy klatki piersiowej), dotykiem (ruch powietrza na swoim policzku), słuchem (szmery oddechowe); ocena ta powinna trwać około 10 s.

5. W przypadku prawidłowego oddechu:

- ułóż poszkodowanego w bezpiecznej pozycji,

- czekając na pomoc, regularnie oceniaj oddech

- chwilę po zatrzymaniu krążenia mogą się pojawić pojedyncze, głośne westchnienia, których nie należy mylić z prawidłowym oddechem. Poprawny oddech zaczyna się od 2 wdechów na 10 s.

6. Jeśli chory nie oddycha, rozpocznij resuscytację krążeniowo-oddechową (RKO):

- zapewnij sobie pomoc,

- wezwij lub nakaż któremuś ze świadków wezwanie pomocy,

- nakaż innej osobie udać się po tzw. AED czyli przenośny defibrylator,

- uklęknij obok poszkodowanego,

- spleć dłonie i ułóż je na ⅓ wysokości mostka,

- wyprostowane ramiona powinny znajdować się prostopadle do klatki piersiowej poszkodowanego,

- klatka piersiowa powinna być uciskana do głębokości 6 cm, z częstością 100/min, należy wykonać serię 30 uciśnięć,

- następnie wykonuje się 2 oddechy ratownicze, jedną ręką zaciska się poszkodowanemu skrzydełka nosa, a drugą odwodzi brodę w dół; po wzięciu normalnego wdechu obejmuje się swoimi ustami usta poszkodowanego i przez 1 s wdmuchuje powietrze, potem wraca się do uciskania klatki piersiowej w sekwencji 30:2.

- jeżeli istnieją ku temu uzasadnione przesłanki, można zrezygnować z wdechów na rzecz samych ucisków. Temat stał się szczególnie aktualny w dobie pandemii koronawirusa. 

7. Resuscytacja krążeniowo-oddechowa powinna być prowadzona do momentu:

- przybycia specjalnych służb,

- powrotu prawidłowego oddechu,

- odzyskania przez poszkodowanego przytomności,

- utraty sił – organizm ulega wyczerpaniu.

Źródło: inf. własna / pzuzdrowie