W Mediolanie coraz bliżej kibicowskiej rewolty...

W Mediolanie coraz bliżej kibicowskiej rewolty. Fani Interu są bliscy ekscesów po informacji o przesądzonym transferze Romelu Lukaku do Chelsea. Wcześniej sprzedano Hakimiego do PSG, ale Belg był przez dwa lata najlepszym strzelcem i dobrym duchem drużyny, która zdobyła w ostatnim sezonie tytuł mistrzowski.

Jeśli odejście Big Rom'a stanie się faktem nie będzie można wykluczyć, że kolejnymi będą Barella, De Vrij oraz Skriniar. A to jest prawdopodobne ze względu na straty jakie okresie pandemii poniosła rodzina Zhang - właściciele Nerazzurrich. Potentaci stracili 30% majątku osobistego, zamknięto blisko 4000 punktów sprzedaży dóbr, które wytwarzają.

Jeśli po Hakimim odejdzie i Lukaku, to znaczy, że Inter stracił skrzydła i duszę, a kolejne cesje mogą oznaczać złamanie kręgosłupa i serca drużyny - zwłaszcza po nagłej chorobie Eriksena, która objawiła się podczas pierwszego meczu Euro Duńczyków. Nie wiadomo jeszcze czy i kiedy zawodnik wróci do gry.

Internazionale to międzynarodowość - takiego właściciela potrzeba Mediolańczykom. Chińscy przemysłowcy byli od początku ryzykiem - zwłaszcza kulturowym. Ich modus operandi jest dalekie od tego arabskich szeików, rosyjskich oligarchów czy amerykańskich funduszy inwestycyjnych. Te podmioty odważnie stawiają na inwestowanie w marki z mocną tradycją i wynikami - działają z rozmachem i blichtrem zakrojonymi na amortyzację inwestycji w czasie. Chińscy przedsiębiorcy działają bardziej zachowawczo i pragmatycznie do bólu. Mocno odczuli finansowe skutki pandemii, a wiadomo, że w biznesie nie ma sentymentów - zwłaszcza kiedy kulturowe podstawy są tak odległe jak dystans z Mediolanu do Pekinu, skąd wychodzą polityczne dyrektywy, którym Zhangowie się nie mogą się oprzeć jeżeli chcą utrzymać swój status. Inter był dla nich PR'owym dodatkiem w czasach hossy. Bessa oznacza pozbywanie się kosztów. Coś jak dictum De Niro do Al'a Pacino w filmie Gorączka: nigdy nie wiąż się z kimś kogo nie możesz, zostawić w 30" kiedy zrobi się gorąco.

Serce mi pęka, bo widzę wyraźny kres piłki romantycznej, której dokonania były wyznaczane pasją prezesów pokroju Massimo Morattiego. Wszyscy zawodnicy Realu Madryt są na sprzedaż, Barcelona drastycznie tnie koszty angażów - lista dramatycznie zadłużonych wielkich klubów jest długa. Futbol klubowy zdąża w bardzo niedemokratycznym kierunku.

Pozostaje wierzyć, że sukces Włochów na Euro zasilił wiarę tamtejszych przemysłowców i ci znajdą sposób na utrzymanie dużej piłki w grze w Mediolanie. Jednym z  tradycyjnych trzech głównych centrów futbolowej Europy.

Źródło: inf.własna