Marotta: Przed Inzaghim rozmawiałem z Allegrim

Pierwszy sezon Simone Inzaghiego jako trenera Interu wypadł całkiem obiecująco. Mediolańczycy zgarnęli dwa trofea, po raz pierwszy od dekady wyszli z grupy Ligi Mistrzów, cały czas mają też szanse na obronę scudetto. Giuseppe Marotta w rozmowie z DAZN opowiedział o kulisach zatrudnienia 46-letniego szkoleniowca, który początkowo wydawał się być poza zasięgiem Nerazzurrich.

Dyrektor generalny ds. spotu zdradził, że w klubie myślano o zakontraktowaniu Massimiliano Allegriego, a to dlatego, że młodszy z braci Inzaghich miał związać się na kolejne lata z Lazio.

- Zanim przyszedł Inzaghi, kontaktowaliśmy się z Allegrim. Nie wyobrażaliśmy sobie, że Simone będzie skłonny do nas dołączyć, podczas gdy Max był dostępny od zaraz. Z pewnością reprezentował interesujący profil, dlatego z nim rozmawialiśmy.

- Zadzwoniliśmy do Inzaghiego, nie wiedząc, że jest na kolacji z Lotito. Było dla nas jasne, że czuł się zawstydzony.

- Muszę powiedzieć, że w tym wypadku szybkość i intuicja moja oraz Piero Ausilio były decydujące w podpisaniu go. Stało się to szybko, ale z poszanowaniem Lotito.

- Gdy trener lub piłkarz spędza w klubie zbyt wiele lat, jak Simone w Lazio, nie ma nic złego w szukaniu nowych doświadczeń i próbie rozwoju.

Marotta został zapytany także o kilka innych kwestii, jak tegoroczny finał Superpucharu Włoch, transfery słynnych graczy czy też swoją jedenastkę marzeń.

- Alexis strzelił gola, a po chwili mecz się zakończył. Udało mi się wygrać kilka innych finałów, ale nigdy dzięki bramce w ostatnich sekundach. Wierzę, że trafienie Sancheza zrobiło na mnie największe wrażenie spośród wszystkich goli w trakcie mojej ,,skromnej" kariery w tym biznesie.

- Najlepszy transfer? Pogba. Pozyskaliśmy go za darmo, a potem sprzedaliśmy do tego samego klubu za 110 milionów euro.

- To mit, że kłóciliśmy się o transfer Cristiano Ronaldo albo że miałem coś przeciwko temu.

- Mój wymarzony zespół grałby w formacji 4-4-2. W bramce Buffon, na prawej obronie Lichtsteiner, w środku Luca Pellegrini i Chiellini, a na lewej Maldera. W pomocy byłby Pirlo, cichy lider, który wiele dla mnie znaczył. Obok niego Vidal, który także wiele mi dał. Następnie Lodetti i Recoba, który w mojej dyrektorskiej historii miał największe znaczenie dla końcowego wyniku Venezii. Del Piero jako Numer Dziesięć oraz, z miłości, Anastasi.

Źródło: sempreinter.com