Historie przemilczane

Historia pisana przez Inter w ostatnich sezonach jest niezwykła, niebanalna i na pewno nie usłyszycie o niej w naszych rodzimych sportowych mediach. Dlatego to my mamy wręcz obowiązek opowiadać ją coraz głośniej i szerzej.

Wielu z nas śledząc mecze woli unikać polskiego komentarza w tle. Już mało który z narratorów potrafi budować emocje tak, by nie ocierać się o stronniczość. Niektórzy zaś nawet nie próbują jej ukrywać. Inną wadą jest poziom wiedzy ekspertów, których zadaniem jest wspieranie komentujących lub budowanie otoczki meczu w studio. Bardzo łatwo można złapać wielu "ekspertów" na tym, że nie oglądają wcześniejszych spotkań drużyn, których poczynania komentują, czy też mają bardzo nikłą wiedzę, na temat samych lig. Zgrane nazwiska na telewizyjnych etatach wnoszą bardzo niewiele w tło spotkań, powtarzając oklepane frazesy. Trąci to kompletnym brakiem profesjonalizmu, bo miejsc, gdzie można się przygotować jest wiele. W ilości spotkań i tempie ich "analizy" zanikają smaczki i rzetelna wiedza co, skąd i z jakiego powodu. Telewizja zamiast pożegnać system ogólnych wniosków Żewłakowów czy Mili, o dawno ustalonych upodobaniach powinna zmierzać do organizowania audycji z jasno zadeklarowanymi przestawicielami obozów danych drużych. Wzrośnie jakość przekazywanych informacji, bo te pochodzić będą od ludzi bliskich źródła, a także zniknie taka bijąca obłuda ekspertów, którzy nieudolnie maskują niewiedzę i stronniczość.

Jako oddany Interowi fan mam świadomość swojej subiektywności, jednak uważam, że o żadnym z kibiców Interu nie można powiedzieć, że jest odklejony od rzeczywistości i żyje w iluzji. Interiści są samokrytyczni i świadomi tego, że różowo nie jest i bywało bardzo rzadko. Dziwi mnie natomiast fakt, że całe polskie piłkarsko-eksperckie środowisko traktuje Inter jak Kopciuszka z zabrudzonej części Mediolanu. 

Marka globalna

Inter to uznana i pełna niezwykłej historii marka na światowej mapie futbolu, która już od lat 60-tych znaczyła bardzo wiele. Wielcy trenerzy, wielcy piłkarze, wielkie wizje taktyczne piłki, to nie efekt kilkuletniej pracy sztabu ludzi, sprowadzonego przez kaprys arabskiego szejka, a tradycja i kultura kształtowania się futbolu na przestrzeni wielu dekad. Opinie o słabej czy nieatrakcyjnej obsadzie finału tegorocznej Ligi Mistrzów, to zwykła paplanina "ekspertów", których wiedza o Interze rozpoczyna sie od obowiązkowej Triplety z 2010roku. Tymczasem już sama jej historia, to nie tylko "efekt" Mourinho i tej jakże nieodżałowanej klęski Barcelony, ale przede wszystkim zwieńczenie epoki Morattich, Zanettich i wielu innych ludzi klubu. Inter to projekt ponadwiekowy, zawsze wierny swoim wizjom i ideałom, którego dostrzeżenie wymaga odrobienia kilku lekcji.

W tej skali projekt Manchesteru City ma charakter raczkujący i sztuczne budowanie globalnej marki tego klubu, ilustrowanie jej na tle średniości jakiegoś tam Interu, to moim zdaniem lekka przesada. 

Recykling

Przeszukując internet natknąłem się na tekst nazywający Inter mistrzami recyklingu. Jest coś prawdziwego w tym stwierdzeniu, choć brakuje jego znaczącego rozszerzenia. Nie jest Inter najbogatszym klubem w Europie. W księgach przychodów i rozchodów prezentuje się jak ubogi krewny swej dawnej potęgi, z jednym zastrzeżeniem- poziomu sportowego. Jest w klubie jakaś wewnętrza siła, która sprawia, że większość z tych, którzy zapragną czegoś więcej, skusi sie na większe zarobki, czy tez przewidując lepsze warunki dla sportowej kariery odchodzi z Meazza. Odchodzi, by rychło zatęsknić.

Gdzie dziś jest Mauro Icardi? Ile dopłaciłby Lukaku, by tutaj zostać? Co o grze dla Spurs myśli Perisić? Jak się czuje Milan Skriniar?

Nie chodzi o to, by zrównać wspomnianych graczy z błotem, ale by docenić tych, którzy dziś biegają w czarnoniebieskim trykocie. To nie żaden recykling, a piłkarze, którzy znaleźli swoje miejsce. To silna społeczność, znacznie mocniejsza od kursu euro. Choć z problemami, to zawsze uczciwa i szczera. W Mediolanie nic nie wzięło się z przypadku, nic nie przyszło w walizce. Dzisiejszy sukces to efekt pewnej wizji. Trudnej i żmudnej, bolesnej, ale i szczególnej.

Sponsor

Nie ma piękniejszych koszulek na finał niż te bez logo sponsora. Jego brak to wielki symbol drogi Interu do tego finału. Nie jest on w mediach dostrzegany, bo patrzy się głównie tam gdzie święcą się monety. My w tym miejscu mamy nasze barwy! To Ci dopiero historia...

  

Źródło: inf.własna