TOP i FLOP: Juventus 1-0 Inter

Mecz, który można streścić w jednym zdaniu: Inter zmarnował więcej okazji niż przeciętny student Politechniki terminów egzaminacyjnych. Nerazzurri byli szybsi, bardziej dynamiczni, mieli więcej z gry… i co z tego?  Inter grał, Inter dominował, Inter miał wszystko... oprócz bramek. Ostatecznie Francesco Conceição wykorzystał chwilę nieuwagi i pozamiatał. No dobrze, to wszystko wiemy, czas na tych, co stanęli na wysokości zadania… oraz tych, którzy powinni się nad sobą zastanowić. TOP i FLOP po meczu Juventus 1-0 Inter.

TOP

Denzel Dumfries
Biegał, walczył, wyważał drzwi do bramki Juventusu jak ekipa komornicza w programie „Chłopaki do wzięcia”. Siał zamęt, mijał rywali jakby byli pachołkami na treningu, ale kiedy przyszło do konkretów… to jakby ktoś odciął mu prąd. Jego strzały? Pamiętacie, jak mama w dzieciństwie mówiła: „nie baw się jedzeniem”? No cóż, Dumfries wziął to na odwrót i pobawił się każdą akcją, zamiast ją wykończyć. Strzał w poprzeczkę? Piękne. Główka z metra? Tragiczne, a i tak najlepszy z Interu.

Yann Sommer
Był jedynym powodem, dla którego Inter wciąż miał szanse na punkty. Robił swoje, odbijał strzały jak wytrawny pingpongista (tak, czasem powinien je łapać), bronił jak rycerz bramki swojego zamku. Tylko że w pewnym momencie obrońcy stwierdzili, że w sumie nie muszą mu pomagać. I tak Conceição wpakował piłkę do siatki, a Sommer mógł tylko wzruszyć ramionami i pomyśleć: „Serio, panowie?”. Historia zna już podobne przypadki – na przykład ten o wioślarzu, który harował na łodzi, a reszta załogi siedziała i oglądała widoki.

FLOP

Hakan Calhanoglu
Zaczął od klasyki, czyli niebezpiecznej straty – i to już ustawiło ton na resztę meczu. Jeśli ktoś kiedyś uznał, że Hakan to generał środka pola, to w tym meczu wyglądał bardziej jak rezerwowy w szkolnym spektaklu o Napoleonie. Juventus tak mocno go docisnął, że poczuł się jak w wagonie metra w Tokyo. Niby próbował rozgrywać, ale bardziej wyglądało to jak szukanie zasięgu w piwnicy – sporo prób, ale żadnego efektu.

Mehdi Taremi
Na papierze grał w tym meczu. W rzeczywistości? Trudno powiedzieć. Jego jedyny moment chwały to przewrotka, która miała więcej estetyki niż efektu. Potem zniknął jak nieszczęśliwe myśli w poniedziałkowy poranek. Biegał, ale jakby nie bardzo wiedział, dokąd. Kombinował, ale raczej bez przekonania. Kiedy zmarnował obiecującą kontrę, miałem wrażenie, że na ławce Inzaghi zaczyna liczyć do dziesięciu, żeby nie rzucić czymś w ścianę. Ma szczęście, że nie grał u boku Daniego Osvaldo, bo za zmarnowaną kontrę mógłby zdrowo oberwać. Historia tego stadionu pamięta już podobne sceny z udziałem wspomnianego Osvaldo i Icardiego.

Lautaro Martinez
To był jeden z tych dni, kiedy Lautaro nie był tym Lautaro jakiego lubimy. Najpierw marnuje podanie Dumfriesa, potem Zalewskiego, potem... w sumie wszystko, co się dało. Gdyby piłkarze dostawali mandaty za niewykorzystane okazje, Lautaro po tym meczu miałby zakaz gry na rok.

Simone Inzaghi
Niby to nie jego wina, że jego napastnicy nie trafiają do bramki z trzech metrów. Ale z drugiej strony, może by tak coś zmienić? Może zamiast czekać na cud, spróbować wywrzeć realny wpływ? Po meczu pewnie powiedział, że drużyna zagrała dobrze, ale niestety zabrakło skuteczności. Okej, ale skoro to już dziesiąty taki mecz w sezonie, to może warto się nad tym pochylić? Kolejny mocny rywal i kolejne problemy. Jeśli Inter ma realnie walczyć o tytuł, to czas zacząć wygrywać z dużymi – a nie dostawać lekcje cynizmu od Juventusu, który w tak wielu meczach tego sezonu "kopał się po czole".

Oaktree
Gdyby nie związane ręce Marotty i Ausilio, Simone Inzaghi miałby zapewne większe pole manewru by w tak wyczerpującym sezonie móc wykorzystać potencjał swój i swojej świetnej grupy. Przedstawicielka tej firmy była wczoraj w Turynie i siedziała tuż obok Marotty. Mam nadzieję, że po stracie gola, dostała kilka lekkich łokci pod żebra z informacją, by dali nieco więcej finansowej swobody ludziom, którzy znają się na swojej robocie.

Źródło: intermediolan.com