TOP i FLOP: Bayern 1-2 Inter

Monachium zdobyte! Inter na Allianz Arenie wziął rewanż za lata frustracji i zagrał jak zespół z misją – najpierw Lautaro, potem Frattesi, a na końcu eksplozja radości. Bayern miał piłkę, Inter miał wszystko inne: serce, charakter, cynizm. I wynik.

TOP:

Lautaro Martinez
Gol, który zasługuje na ramkę w muzeum. Kapitan Interu zagrał jak samodzielny epizod dokumentu Netflixa – elegancja, odwaga, siła i liderowanie przez przykład. Od błyskotliwego wykończenia po kluczowe rozgrywanie – kompletna prezentacja „dziesiątki”, którą chce mieć każdy trener.

Nicolo Barella
Biegający metronom z kompasem w oku. W każdej akcji obecny, każdą decyzję podejmował z chirurgiczną precyzją. To on uruchomił akcje, które były jak kliniczne nacięcia w defensywie Bayernu. Profesor z Sardynii.

Carlos Augusto
Kiedyś go zlekceważono, dziś dyktuje tempo z lewej. Najpierw jak Dimarco posyła perfekcyjny cross do Lautaro, a potem decyduje o losach meczu – asystując do Frattesiego. Biega, haruje i nie kalkuluje. Brazylijska stal.

Francesco Acerbi
Kane? Zablokowany. Połknięty. Przeanalizowany jak materiał wideo na odprawie. Acerbi zamknął Anglika w klatce i rzucił klucz do Isaru. Gdy trzeba było, był tam. Gdy nie trzeba było – też był. Totem.

Davide Frattesi
Piękna, emocjonalna historia – gol dedykowany babci, ale zdobyty w stylu bezwzględnego killera. Wejście z ławki jak z marzeń każdego trenera. Cichy bohater? Dziś nie – dziś huknął z całą mocą do elity.

Yann Sommer
Miał sporo roboty tego wieczoru i spisał się znakomicie. Wrócił do swojej dawnej świątyni i udowodnił, że z niej nie został wygnany, tylko ją opuścił po mistrzowsku. Spokój buddyjskiego mnicha, refleks kota i pewność generała – wyłapał co się dało, a gdy nie łapał, to przynajmniej rzucał się jak z okładki „L’Equipe”. Bramkarz z klasą i lodem w żyłach – prawdziwy boss między słupkami.

Alessandro Bastoni
Gdyby grał w Realu, świat mówiłby o nim jak o legendzie. Na Allianz Arena nie tylko czytał grę jak Hemingway gazetę, ale też rozdawał piłki z wdziękiem dyrygenta filharmonii. Bloki, wybicia, rajdy – wszystko z żelazną konsekwencją i artystycznym sznytem. Chory? Może. Zmęczony? Pewnie. Ale gdy trzeba było zagrać koncert życia – zagrał na pełen skład smyczków.

FLOP:

Yann Bisseck
Nie zrozumiał, gdzie jest. Może myślał, że to Bergamo albo Salerno. Ale to był Monachium. Allianz Arena. Ćwierćfinał Ligi Mistrzów. Spóźniony w pressingu, nieobecny przy bramce – kosztowna senność.

Źródło: intermediolan.com