Egzekucja bez litości: totalna dominacja PSG

Czasem człowiek tak bardzo goni króliczka, że gdy go wreszcie łapie – zapomina, po co biegł.. Inter Mediolan dogonił króliczka. Finał Ligi Mistrzów. Monachium. PSG po drugiej stronie. I co zrobił? Usadził się na środku Allianz Areny i pozwolił królikowi włożyć mu kapelusz na głowę. Wynik? 0:5. Do zera. Do zera, proszę Państwa! Jakby grali z jakąś lokalną drużyną spod Mediolanu, a nie z finalistą Champions League.

Inter nie przegrał. Inter nie przyjechał. Mentalnie zostali w hotelu, fizycznie – nie wiadomo gdzie. Może zgubili się na autostradzie A8, może w szatni. PSG? Zdominowało mecz tak bardzo, że można by go spokojnie nazwać prezentacją kolekcji haute couture. PSG zatańczyło pięknie i od początku do końca mieli Inter w garści. Inter patrzył. Smutno. Z niedowierzaniem. Jak widz spektaklu, którego nie rozumie, bo zapomniał okularów i nie rozumie języka w jakim mówią aktorzy.

Nie zawiódł jeden. Zawiedli wszyscy. Od bramkarza po ostatniego rezerwowego. Inzaghi wyglądał na ławce, jakby chciał zadzwonić do brata i zapytać: „Filippo, po co to wszystko?”. Ten finał to koniec pewnej opowieści. Baśń, w której Inter miał być bohaterem, skończyła się jak horror klasy B. I nawet nie było popcornu.

Sezon? Piękny, ale przegrany. Scudetto wymknęło się między palcami jak ryba. Puchar? Żaden. Finał Ligi Mistrzów? Piękna scena… na egzekucję. Gdyby nie emocje z Bayernem i Barceloną, można by się zastanawiać, czy to wszystko nie był sen. Ale nie – to była prawda. Inter był, walczył, prawie sięgnął gwiazd a potem... A potem się skończyło. Runął na ziemię jak Ikar. Bez pucharu, bez trofeum, za to z bagażem jak po porządnej klęsce żywiołowej.

I wiecie co? To boli. Bo jak się przegrywa 2:1 po dogrywce, to można mówić o pechu. Ale 5:0? To klęska. I to taka, której nikt nie rozumie. Przecież to miał być najważniejszy mecz życia dla wielu naszych graczy. A wyszedł najgorszy mecz sezonu. Może i niesprawiedliwe te rozmiary porażki patrząc na cały sezon. Patrząc na mecz? Zdecydowanie zasłużonh. Może zabrakło sił, może szczęścia, może ducha. Ale czegoś zabrakło – to pewne.

Pozostają Klubowe Mistrzostwa Świata, ale po takim gongu trzeba się pozbierać jak bokser po nokaucie. I nie wiadomo, czy będą w stanie. Smutny moment. Smutny finał. Ale mimo wszystko – dzięki, Interze. Za Barcelonę. Za Monachium. Za te noce, kiedy w końcu czuć było, że ten klub może dokonać znów coś wielkiego. Dziś umarł na chwilę. Ale jak to z Nerazzurri – oni jeszcze wstaną. Tylko potrzebują czasu. I trochę mniej takich finałów. 

Aha. I dla tych wszystkich sympatyków innych drużyn, co teraz z pianą na ustach wrzeszczą: „frajerzy!”, „nieudacznicy!”, „cztery fronty i ani jednego tytułu!” – mam jedno: idźcie się przewietrzyć. Wasze kluby tego "sukcesu", czyli porażki Interu do gabloty nie wstawią . Inter nie przegrał, bo nie umiał. Przegrał, bo grał. Bo był tam, gdzie wielu innych nie miało odwagi ani siły się dostać. Przegrać cztery fronty to nie wstyd. Wstyd to nie grać na żadnym. 

Protokół meczowy finału Ligi Mistrzów 2025

PSG 5:0 Inter

Bramki:
12’ Hakimi (PSG), 20’ i 63’ Doué (PSG), 73’ Kvaratskhelia (PSG), 87’ Mayulu (PSG)

PSG (4-3-3): Donnarumma; Hakimi, Marquinhos, Pacho, Nuno Mendes (78’ L. Hernandez); João Neves (84’ Zaïre Emery), Vitinha, Fabian Ruiz (84’ Mayulu); Doué (67’ Barcola), Dembélé, Kvaratskhelia (84’ G. Ramos)
Ławka: Safonov, Tenas, Kimpembe, Lee, Beraldo, Mbaye
Trener: Luis Enrique

Inter (3-5-2): Sommer; Pavard (54’ Bisseck, 62’ Darmian), Acerbi, Bastoni; Dumfries, Barella, Calhanoglu (70’ Asllani), Mkhitaryan (62’ Carlos Augusto), Dimarco (54’ Zalewski); Thuram, Lautaro
Ławka: Di Gennaro, J. Martinez, De Vrij, Zieliński, Arnautović, Frattesi, Taremi
Trener: Simone Inzaghi

Żółte kartki: Zalewski (I), Doué (P), Thuram (I), Acerbi (I), Hakimi (P)
Uwaga: Trener Inzaghi (I) ukarany żółtą kartką za protesty

Sędziowie:
Główny: István Kovács (Rumunia)
Asystenci: Mihai Marica, Ferencz Tunyogi (obaj Rumunia)
Czwarty sędzia: João Pinheiro (Portugalia)
VAR: Dennis Higler (Holandia)
AVAR 1: Cătălin Popa (Rumunia)
AVAR 2: Pol van Boekel (Holandia)

Czas doliczony: 2’ – 0’

Źródło: intermediolan.com