Cisza przed Interem

Wieczór. Mediolan. Cicho jak po spowiedzi. A przecież jeszcze niedawno miasto szykowało się na fetę i nie mam tu na myśli sera który za chwilę posypię startą skórką z cytryny i upiekę razem z pomidorkami , czosnkiem i rozmarynem. Serotoninowa sinusoida. Dziś? Simone spakował swój garnitur, grzebień i notes z napisem „plan na PSG”. Odszedł. I trochę jakby ktoś wyciągnął Inter z gniazdka. Cisza. Ale to cisza przed czymś... dużym.

Bo wiecie – Inter nie zna stagnacji. Smutno było przecież po Conte. Cykl Antonio jest nam wszystkim znany: budowa twierdzy, sukces, "dzień dobry , jestem Adam i spadam" przy okazji mniej lub bardziej poróżniając się z pracodawcą. A jednak Inter poszedł dalej bez niego. Tu jak nie dramat, to gloria. Jak nie gloria, to karny w 97. minucie. A za chwilę – Klubowe Mistrzostwa Świata. Będzie nowy trener, być może z Hiszpanii. Nowe twarze. Może nawet nowa definicja „Interismo”, cokolwiek to dla kogo znaczy. No właśnie co to dla Was znaczy?

Dopóki przy kominie nie pojawi się biały dym, wszystko jest kwestią otwartą. Mamy przecież Marottę, a Marotta to szef wszystkich szefów.
Trzeba mu zaufać, że co jak co, trenerów to on umie zatrudniać.

Bez względu na wszystko, jedno wiemy na pewno – Inter będzie Interem. Będzie piękny, tragiczny, nieprzewidywalny, czasem do szału, czasem do łez. Bo my tu nie jesteśmy tylko po trofea. Tak niewiele klubów po nie sięga, są ligi niższe, okręgowe, osiedlowe, niedzielne i podwórkowe. Tu najbardziej chodzi o..emocje.

I teraz, kiedy kurz po Inzaghim jeszcze się nie ułożył, dobrze sobie przypomnieć, że w Interze nie ma rzeczy na zawsze. Nawet sukces. Ale jedno zostaje: serce. I ono będzie biło dalej. Do pierwszego gwizdka. Do nowego rozdziału. Do kolejnego „Forza”.

Dobranoc, Nerazzurri. Jutro znowu zaczniemy marzyć.

Paweł

Źródło: intermediolan.com