Inter 2-1 Sassuolo - cichy szept Meazza poniósł Inter do zwycięstwa

Ci, którzy oczekiwali spokojnego wieczoru Interu w starciu z Sassuolo, nie tylko zignorowali statystyki, ale najwyraźniej wciąż nie rozumieją, co– zarówno dobrego, jak i złego – ta drużyna potrafi dostarczyć. Nerazzurri, po raz pierwszy występując w nowym, trzecim komplecie strojów, zaprezentowanym przy widowisku świetlnym przed meczem, pokonali Neroverdich 2:1 i wreszcie mogli zmazać poczucie niższości w meczach rozgrywanych na Meazza przeciwko ekipie z Emilii.

Atmosfera na stadionie bardziej przypominała salę kinową – zamiast dopingu, słychać było szmer publiczności. Wtedy Carlos Augusto postanowił rozruszać otoczenie efektownym, typowo brazylijskim slalomem, który zatrzymał dopiero błyskawiczny refleks Arijaneta Muricia. Ta elektryzująca akcja obudziła gospodarzy, którzy ruszyli do przodu. Po niecelnym strzale Pio Esposito, już w 13. minucie padł gol – Federico Dimarco pewnie wykończył lewą nogą akcję, będącą hymnem na cześć pionowych podań, o których marzył Cristian Chivu.

Esposito walczył, Nicolo Barella wpadł jak burza, Petar Sucic rozegrał piłkę z chłodną precyzją szachisty – i stało się. Spotkanie szybko nabrało klarownego kształtu: Inter gotowy do atakowania przestrzeni, opierając się na napastnikach, Sassuolo próbujące omijać środek pola długimi podaniami, by potem szybko atakować po ziemi po odzyskaniu piłki w środku. Gospodarze kreowali kolejne okazje, ale nie sprawiali wrażenia, że kontrolują sytuację, toteż już w 19. minucie na scenie pojawił się postrach – Domenico Berardi: zwodem minął obrońcę na lewej stronie, uderzył prawą nogą płasko, lecz piłka przeszła obok słupka, czemu towarzyszył westchnienie ulgi na trybunach. Goście nie rezygnowali z ataków – Armand Laurienté był szczególnie aktywny – lecz jednocześnie ryzykowali sporo z tyłu.

Hakan Calhanoglu, Marcus Thuram i Esposito próbowali szczęścia z dogodnych pozycji, ale nie potrafili zmusić Muricia do interwencji. Zwłaszcza w ostatniej sytuacji wychowanek Interu popisał się przyjęciem w polu karnym, ochronił piłkę, ale huknął wysoko nad poprzeczką, pozostawiając wszystkich w napięciu w oczekiwaniu na coś wyjątkowego. Gdy arbiter Marinelli wysłał drużyny do szatni, pozostawało poczucie, że 1:0 to za mało dla Nerazzurrich, ale jednocześnie Neroverdi wciąż byli w grze.

Po przerwie klimat był równie stonowany, a ciszę przerwał dopiero okrzyk do Barelli, by strzelał z pola karnego – rada jednak nie została wykorzystana, szansa przepadła. Wydawało się, że Nerazzurri mają tylko jeden cel na drugą połowę: podwyższyć prowadzenie, by uniknąć przykrych niespodzianek. Taką próbę w kontrze podjął Laurienté, który zrobił wszystko dobrze, poza strzałem – ten był w środek i złapał go Pepo Martinez.

Pio Esposito sam chciałby wpaść w objęcia kibiców, ale najpierw posłał potężną bombę lewą nogą nad bramką, a potem próbował życia w akrobacji, lecz Muric znów był na posterunku (nomen omen…). W międzyczasie, Martinez popisał się efektowną paradą, broniąc główkę Andreę Pinamontiego, który marzył o golu przeciwko byłemu klubowi. Cristian Chivu zdecydował się na zmiany: za Thurama, Denzela Dumfriesa i Calhanoglu weszli Lautaro Martinez, Luis Henrique (niespodzianka) i Davide Frattesi. Fabio Grosso odpowiedział wprowadzeniem Cristiana Volpato, Alieu Fadery i Kristiana Thorstvedta za Laurienté, Ismaëla Koné i Astera Vranckxa, ustawiając Sassuolo jeszcze bardziej ofensywnie. Dla Esposito mecz zakończył się kwadrans przed końcem – pożegnały go oklaski, na które jako były wychowanek liczył też Pinamonti, zmieniony przez Walida Cheddirę.

Swoje zasłużone brawa zebrał najlepszy na boisku Carlos Augusto: po nieudanym pojedynku z Muriciem nie odpuścił i po efektownym dryblingu podwyższył prowadzenie Nerazzurrich na 2:0. Dimarco w pierwszej połowie, Carlos w drugiej – dwa gole lewonożnych graczy. Koniec? Nic z tych rzeczy: Cheddira wykorzystał podanie Berardiego, zmniejszył straty i zapewnił nerwową końcówkę, którą uspokoiła długa analiza VAR przed anulowaniem bramki Frattesiego (spalony). Brak emocji w meczu Interu? To niemożliwe – jeszcze Berardi próbował zza pola karnego, a kibice przeżyli kolejną falę niepokoju, ale więcej już się nie wydarzyło. Trzy punkty, wywalczone w bólach, ale absolutnie niezbędne.

Źródło: Inter.it