Inter i Lazio - przyjaciele bez korzyści

Do końca sezonu 2001/2002 została tylko kolejka, a wybitny Hector Cuper z Ronaldo, Vierim i Recobą w składzie zajmował pierwsze miejsce w lidze. Inter po zwycięstwo i pierwszy od 14 lat tytuł mistrzowski pojechał do Rzymu, do zaprzyjaźnionego Lazio, gdzie przegrał 4-2 i spadł na trzecie miejsce w tabeli. Scudetto trafiło do Turynu.

Przyjaźnie klubów lub kibiców to w świecie piłki rzadkość. W samych Włoszech wzajemna niechęć i rywalizacja jest zauważalna pomiędzy wieloma zespołami. Miłym wyjątkiem na tym tle jest więź łącząca Inter Mediolan i Lazio Rzym. Przyjaźń niezwykle mocna, kilkukrotnie wystawiana zresztą na próbę. Egzamin został zdany.

Przyjaźń (w środowisku kibicowskim nazywana “zgodą”)  z Lazio trwa od 1991 roku. To właśnie wtedy w finale prestiżowego wówczas jeszcze Pucharu UEFA Inter mierzył się ze stołeczną AS Romą. Na stadionie w Rzymie pojawili się kibice Lazio, ochoczo dopingując zespół z północy Italii. Liczne lokalne animozje oraz mediolańska tendencja do notorycznego ucierania nosa zawodnikom Romy zadecydowała o zawiązaniu tego trwałego sojuszu. Sojuszu - co warto napomnieć - niezwykle popularnego w całym piłkarskim świecie, który w temacie przyjaźni między kibicami zawsze jest wymieniany zaraz na początku dyskusji. W latach 2005-2010 Inter Mediolan notorycznie spychając Romę na drugie i dalsze miejsca dał kibicom Lazio jeszcze wiele powodów do radości.

Jestem wielkim przeciwnikiem mieszania piłki z polityką, walki o autonomię za pomocą futbolu czy forsowania haseł o jakimkolwiek zabarwieniu politycznym. Lazio jest klubem niezwykle upolitycznionym, kibice tego zespołu prezentują niezwykle silnie prawicowe poglądy, momentami zahaczając wręcz o faszyzm. Nie jest natomiast do końca prawdą, że to właśnie polityka zjednoczyła kibiców Interu i Lazio. Choć na Curva Nord zdarzają się grupy o prawicowych poglądach, zdecydowanie nie są one aż tak radykalne, zaś specyfika wszystkich kibiców Interu jest niezwykle zróżnicowana. Samego Massimo Morattiego postrzega się jako człowieka o poglądach centrolewicowych, zaś spora część sympatyków Interu to efekt bezpośredniej niechęci do byłego premiera Włoch, Silvio Berlusconiego, który jest właścicielem AC Milanu.

W trakcie pojedynków Lazio z Interem i Interu z Lazio atmosfera jest sympatyczna, kibice obu klubów dzielą wspólne przyśpiewki, często nawet tworzą dla siebie wzajemne oprawy. Warto jednak nadmienić, że przyjaźń między kibicami niekoniecznie przekłada się na relacje piłkarzy na boisku czy też prezesów obu klubów, których zresztą nie tak dawno temu poróżnił nieco przypadek Gorana Pandeva (relacje pozostały jednak uczciwe i czysto biznesowe).

Lazio Rzym przeżywało swoje wielkie chwile w sezonie 1999/2000 kiedy w efektowny sposób zdobywało tytuł mistrzowski mając w swoim składzie późniejszych gwiazdorów, takich jak Hernan Crespo czy Juan Sebastian Veron. Nie da się jednak ukryć, że choć na poziomie trofeów Lazio i Roma znajdują się mniej więcej na tym samym poziomie, prym w Rzymie wiedzie ta druga drużyna. Efektem tego jest troszkę fakt, że kibicie Lazio bardziej żyją porażkami stołecznej Romy - których nie brakuje - niż własnymi sukcesami. A Inter od lat pięknie im to umożliwia.

Z pięknej przyjaźni Interu i Lazio nic nie wynika, czego najlepszym dowodem była brutalna porażka w ostatniej kolejce sezonu 2001/2002. Wbrew dziwnym i nieracjonalnym opiniom żadna z drużyn nie ma u drugiej taryfy ulgowej. Prawdopodobnie równie ostry i zacięty będzie niedzielny mecz Interu z Lazio, również zamykający niezbyt fortunny dla Mediolańczyków sezon. Obie drużyny grają o prawo udziału w elitarnej Lidze Mistrzów, najgorsze jest jednak w tym to, że niezależnie od tego kto okaże się lepszy, nic tak naprawdę nie zależy od nich samych. I ta świadomość może wpłynąć na widowisko.

Jakub Kralka

Źródło: Inf. własna