Wywiad z Alvarezem

Ricardo Alvarez, podczas długiej rozmowy z fcinter1908.it podsumowuje swój pierwszy rok w Interze, mówi na temat trenerów z którymi miał okazję pracować oraz bardzo pozytywnie wypowiedział się o Javierze Zanetti.

- Moja historia nigdy nie wydarzyłaby się, gdyby nie Zanetti. Zadzwonił do mnie pewnego dnia, kiedy byłem jeszcze w Velez i powiedział mi o zainteresowaniu Interu. Zarząd poprosił Javiera o opinie na mój temat i on wypowiedział się o mnie bardzo dobrze. Następnie zaczęły się długie negocjacje z moim agentem. Kiedy przybyłem do Interu, Zanetti powiedział mi, że został poproszony o opinię na mój temat. Negocjacje skończyły się udanie i mogłem przyjechać do Mediolanu.

Wybór rozdziału: Wybrałem Inter, bo każdy wie, że Inter to jeden z największych klubów w Europie i na świecie. W dużej mierze również obecność Argentyńczyków w zespole miała znaczenie, bardzo pomogli mi w okresie aklimatyzacji. Język rozumiałem, ponieważ włoski nie różni się zbytnio od hiszpańskiego. Było kilka elementów, które sprawiły, że skłaniałem się do Interu.

Atmosfera: Inter traktuje Cię bardzo dobrze po przyjeździe, dzwoni do Ciebie codziennie, pyta czy czegoś potrzebujesz. Jeżeli przyjeżdżasz sam, ludzie zapraszają Cię na kolację, aby nie czuć się samotnym. Również w odniesieniu do języka mamy wolny wybór. Nie musimy się uczyć języka włoskiego, bo jest bardzo podobny do hiszpańskiego. Są też inni Argentyńczycy, którzy pomagają. Włochy to podobny kraj jak Argentyna, który czyni wszystko łatwiejszym.

Inter na świecie: Zdałem sobie sprawę kim jest Inter, kiedy tylko przyjechałem. Grałem w meczu o Superpuchar w Chinach na 90 000 stadionie wypełnionym po brzegi. Entuzjazm zespołu jest imponujący, to jest szalone. Grając w tym meczu uświadomiłem sobie kim jest Inter na świecie.

Towarzysze: Początkowo gra z rówieśnikami z różnych krajów była dziwna, każdy ma inne zwyczaje i nawyki, ale dopiero potem zdałem sobie sprawę, że są to ludzie tacy jak każdy, na szczęście poznałem drużynę bardzo pokorną i łagodną, mimo, że grają tu gwiazdy światowej klasy.

Idole: Nie miałem żadnych idoli w Interze, ale kiedy był tu Eto, który jest jednym z najlepszych na całym świecie. Obecnie jest tu Sneijder i są Argentyńczycy. W kraju nie jesteśmy świadomi tego, jak uznani są na całym świecie. Jestem pewien, że pierwszego roku z nimi nigdy nie zapomnę. Sneijder na przykład ma jakość i niesamowitą wizję. We Włoszech jest znacznie mniej miejsca na boisku niż w innych krajach. To szalone, on gra jakby miał oczy z tyłu głowy. On asystuje w sposób niemożliwy, nawet patrząc z boku wydaje się to być nieprawdopodobne. Lucio, kiedy z nami grał był wojownikiem, duchem i siłą. Sposób prowadzenia piłki przez niego był niesamowity.

Moratti: Jedno spojrzenie z zewnątrz i myślałem, że nigdy nie spotkam już Morattiego na treningu. Cóż, było zupełnie odwrotnie. Moratti jest zawsze na wszystkich meczach, wita nas w szatni. W tym aspekcie, Inter jest prawie jak rodzina, a to sprawia, że czujesz się swobodnie.

Zanetti: Zanetti kocha Inter tak jak Bóg ludzi, on jest tu od 17 lat, złamał wszystkie rekordy i wygrał wszystko. Mimo wielu sukcesów jest wspaniałą osobą. Argentyńczycy w Interze zdobyli wielki szacunek w tym aspekcie.

Stramacconi: On był za krótko z nami, okazał się trenerem z wielką ochotą do pracy i ogromną wiedzą. Jego praca w tygodniu jest świetna, dużo mówimy o taktyce, może stać się wielkim trenerem. To nasze pierwsze wielkie doświadczenie we włoskiej piłce, ale trzymajac się razem możemy stać się bardziej prestiżowi.

Gasperini i Ranieri: Gasperini miał niewiele czasu, staraliśmy się grać systemem, który nie został wykorzystany: gra trójką defensorów. Zaatakowano go, wyniki nie przychodziły. Pozostał wierny swojemu systemowi, był przekonany, że możemy tak grać, ale nie udało się mam i po części to też nasza wina. I tak musiał odejść. Potem przyszedł Ranieri, który miał wielkie doświadczenie. Przynajmniej na początku wszystko się zmieniło i wygraliśmy derby.

Źródło: fcinter1908.it