Mediolan wciąż czarno-niebieski!

Jeżeli naczelnym sponsorem jednego z wielkich pojedynków Hiszpanii było słowo "dlaczego?" ("por que?"), dzisiejszy pojedynek włoskich gigantów stał pod znakiem słowa "gdyby".

Gdyby w czwartej minucie bramki nie zdobył Walter Samuel, zupełnie przypadkowo uderzając głową nieco opadającą już piłkę, do której po wrzutce Cambiasso nie dotarli napastnicy i pomocnicy Interu, mecz z pewnością wyglądałby inaczej. Pewny swego prowadzenia Inter cofnął się jednak do obrony i do końca meczu przyglądał się nieporadnemu Milanowi, który nie miał dziś prawa stzelić bramki.

Gdyby kilka minut później niemalże stuprocentową sytuację wykorzystał Diego Milito lub podał do wybiegającego Antonio Cassano, mielibyśmy już 2-0 i prawdopodobnie rozpoczęłaby się ofensywna egzekucja na piłkarzach AC Milan, którzy prosiliby sędziego o zakończenie tego dramatu już po pierwszej połowie.

Gdyby nie czerwona kartka, którą w konsekwencji zagrania ręką dostał Yuto Nagatomo na samym początku drugiej połowy (było to dla piłkarza kolejnym upomnieniem), być może Inter pokusiłby się o powtórzenie ofensywy z pierwszej połowy. Grając w dziesiątkę stał się jednak drużyną zdecydowanie mniej odważną i broniąc się całą drużyną, cierpliwie znosił ostrzał Milanu.

Gdyby polityczna kondycja Silvio Berlusconiego była trochę inna, właściciel Rossonerich zapewne nie szczędziłby tak okrutnie budżetu i znaleźliby się w nim jacyś bardziej kompetentni zawodnicy z pomysłem na grę.

Gdyby klubu nie opuścił latem Zlatan Ibrahimović, a Alexandre Pato został wykonany z jakiegoś bardziej trwałego materiału, prawdopodobnie Inter przegrałby ten mecz. Bojan Krkić wspierany przez Robinho i Giampaolo Pazziniego zajawił się dziś jednak jako jeden z najbardziej nieporadnych, nieudolnych napastników w historii Serie A, zaś numer "22" na jego koszulce sprawiał wrażenie jakiegoś wyjątkowo marnego pastiszu Diego Milito.

Gdyby nie lata porażek Massimo Morattiego, być może nie zdobyłby nawet elementarnej cierpliwości, a to właśnie ona, połączona z wyrozumiałością, przełożyły się na rozwój Ranocchii i Juana Jesusa. Obaj piłkarze po słabszych sezonach w barwach Interu stali się stoperami pewnymi siebie i trudnymi do pokonania nawet przez największych ligowych wyjadaczy, wcale nie ustępując profesorowi Walterowi Samuelowi.

Gdyby - wreszcie - Julio Cesar potwierdził liczne deklaracje przywiązania do klubu i zgodził się na niższą pensję, w Interze najpewniej nigdy nie pojawiłby się Samir Handanović. Tak się jednak nie stało, a w bramce Nerazzurrich stoi prawdopodobnie nadczłowiek, który łączy w sobie wszystkie cechy wielkich mistrzów: Pagliuki, Peruzziego, Toldo czy wreszcie Cesara, dodając do tego kilka własnych atutów.

Gdybanie zostawmy jednak poetom. Inter pokonał nieporadny Milan 1-0 i choć styl nie zachwycił, Mediolan wciąż jest czarno-niebieski.

AC Milan 0-1 Inter (HT: 0-1).
Bramki: Samuel 3.

Milan(4-2-3-1): 32 Abbiati; 25 Bonera (Abate 50), 76 Yepes, 5 Mexes, 2 De Sciglio (Robinho 57); 34 De Jong, 18 Montolivo; 28 Emanuelson, 10 Boateng, 92 El Shaarawy (Pazzini 71); 22 Bojan.

Ławka rezerwowych: 1 Amelia, 59 Gabriel, 7 Robinho, 8 Nocerino, 11 Pazzini, 13 Acerbi, 16 Flamini, 17 Zapata, 20 Abate, 21 Costant, 23 Ambrosini, 77 Antonini.

Trener: Massimiliano Allegri.

Inter:(3-4-1-2): 1 Handanovic; 23 Ranocchia, 25 Samuel, 40 Juan Jesus; 4 Zanetti, 21 Gargano, 19 Cambiasso, 55 Nagatomo; 7 Coutinho (Guarin 46); 99 Cassano (Pereira 53), 22 Milito (Palacio 71).

Ławka rezerwowych: 12 Castellazzi, 27 Belec, 6 Silvestre, 8 Palacio, 14 Guarin, 16 Mudingayi, 20 Obi, 31 Pereira, 41 Duncan, 42 Jonathan, 44 Bianchetti, 88 Livaja.

Trener: Andrea Stramaccioni.

Źródło: Inf. własna