Stop mentalnej głupocie

Inter Mediolan w minionym sezonie nie zasłużył na Ligę Mistrzów. Lazio w ostatnim spotkaniu było zespołem lepszym, stworzyło więcej sytuacji, ale zabrakło szczęścia na boisku i doświadczenia trenerskiego na ławce. Giełda nazwisk na transferowym kołowrotku już ruszyła, kreując wizerunek Interu jako już potentata europejskich salonów. STOP!

Nagrody, kontrakty, premie i laury sypią się z każdej strony. Z dawno zapomnianej szafy wyszedł Eric Thohir i naznaczył cel w postaci półfinału Ligi Mistrzów. Skrajność nad skrajnościami. Władze klubu tak bardzo spragnione jakiegokolwiek sukcesu zachłysnęły się ostatnim spotkaniem sezonu. Mam jednak nadzieję, że w ten sposób odreagowują ostatnie miesiące, przypominające balansowanie na linie. Od bankruta i średniaka do potentata i bogacza. Rozstrzał jest niewiarygodny i tylko cud sprawił, że dziś Inter odetchnął z ulgą. Pora na wyliczenie ważnych zaniedbań, od których należy rozpocząć analizę minionego sezonu.

In minus

To niedopuszczalne, by całosezonowy wysiłek i stosunkowo komfortową sytuację w lidze Inter uzależnił od Crotone i ostatniej batalii w Rzymie. Nie można nad tym przejść obojętnie, bo wówczas wykazałoby się kompletną ignorancją i lekkomyślnością. Scenariusz, w którym nie gramy w Lidze Mistrzów, był o wiele bardziej prawdopodobny. Kluczem do sukcesu musi być regularność. A nie szaleństwo. Romantyczne, pełne emocji i prowadzące na przeszło 6 letnie wykluczenie z europejskiej elity. W dobie nowego sezonu, na dwóch frontach co najmniej, beztroskość i fatalne wyniki w lidze ponownie mogą urwać kontakt z Ligą Mistrzów.

To niedopuszczalne, by klub taki jak Inter posiadał tak fatalną i nieużytą ławkę rezerwowych. Dylematy Spallettiego przy zmianach i obsadzaniu składu pierwszej jedenastki mogły go przyprawić o rwanie włosów z głowy. Chybione transfery, w tym również te związane z osobami obiecującymi, ale bez solidnej dawki gry na boisku, to zwykłe wyrzucanie brakujących pieniędzy w błoto. Inter w Lidze Europy to klub, który musiałby odmienić swój styl zarządzania i zerkać w stronę Primavery.  Dziś, mało kto wierzy, że w takim dość mocno alternatywnym środowisku zarządzania, klub by sobie poradził. Wystarczy zliczyć minuty młodzieży w pierwszym zespole.

To niedopuszczalne, by zapomnieć i żyć chwilą. Należy przeanalizować scenariusz pesymistyczny mimo wszystko i uświadomić sobie, że niewiele brakowało. Mam nadzieję, że chłodne azjatyckie głowy podejdą do tematu z dużą dozą rozsądku i kalkulacji, choć pełne euforii zapowiedzi Erica Thohira temu przeczą. Nie zachowujmy się wobec Lazio jak Juventus po meczu na Giuseppe Meazza. Taki komfort, póki co, przysługuje tylko turyńskiej maszynce do zbierania mistrzostw. Nam potrzeba zdrowej pokory i niezdrowej, mocno przesadzonej pracy.

In plus

Nim zaczną się spekulacje w temacie mercato należy podkreślić, że trwająca od 2010r. ewolucja, w końcu posunęła klub naprzód. Luciano Spalletti zagrzeje miejsce w klubie nieco dłużej niż jego poprzednicy. Stanowić to będzie pierwsze od lat ziszczenie jakiegokolwiek punktu z osnutego legendą terminu projekt. Ciągłość i regularność, do znudzenia.

Ważne jest również to, że sezon kończymy z zarysowanym kręgosłupem solidnej drużyny. Najmocniejsza na papierze wydaje się formacja obronna, pod warunkiem rzecz jasna wykupienia Cancelo i zapewnienia konkurencji dla Samira Handanovicia. Tradycje sukcesów włoskiego futbolu to defensywa i nadal uważam, że to słuszny trend, od którego m.in. nie odcinał się sam Mourinho. W napadzie najprawdopodobniej nadal grasował będzie Icardi, warto zadbać o jakość zmienników i alternatywy zastępczej. Pytanie również, jak sam zainteresowany wypadnie na tle konfrontacji z czołówką Europy. Doświadczenie nie jest w tym zestawieniu po stronie Icardiego i dlatego jego nieobecność na Mundialu uznaję za wielką stratę. Wsparcia wymaga linia pomocy, ale w tej części artykułu nie narzekam, więc nadmienię wzrost formy i szybkie dojrzewanie Marcelo Brozovicia.

Zakończę tym, co widziałem na boisku i ławce trenerskiej. Zażartość, momentami charyzma, błędy które sporo kosztują, ale i sporo uczą i ten finalny niesamowity duch jedności zespołu. Mamy to wszystko. Zróbmy z tego użytek.

Źródło: Informacja własna